Er kunnen weer twee boeken op mijn ‘gelezen-lijstje’. Allereerst is daar ‘Zeventien‘ van John Brownlow.

Zeventien is uitverkoren om de meest gevreesde huurmoordenaar ter wereld te worden. Zestien andere huurmoordenaars gingen hem de afgelopen decennia voor. Maar omdat er maar een de beste kan zijn, moet Zeventien zijn concurrentie uitschakelen. Zijn doelwit is zijn voorganger, nummer Zestien. Net als hij ooit ook het doelwit van Achttien zal zijn.

Maar de moord op Zestien verloopt niet volgens plan en er ontspint zich een spectaculair duel tussen twee moordenaars, beiden zijn op de top van hun kunnen. Wanneer het gevecht een status quo bereikt, wordt duidelijk wat het echte doelwit is. De twee moeten de handen ineenslaan om de echte vijand te verslaan en een veel ingrijpendere ramp te voorkomen.

Voor de liefhebbers van ‘Ik ben Pelgrim‘ las ik ergens en wow, dat vond ik zo’n fantastisch boek, dan moest ‘Zeventien’ ook wel geweldig zijn. En ik moet zeggen, ‘Zeventien’ begint heel erg goed. Maar ergens, zo net na de helft, komt er toch wel een zekere ‘vermoeidheid’ in het boek vond ik. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Het boek klopt gewoon niet meer. ‘Zeventien’ is echt niet de beste en het wordt steeds onwaarschijnlijker allemaal. Desalniettemin leest het boek als een tierelier dus het is echt geen straf om het te lezen, maar supergeweldigfantastisch, nee dat is dit boek wat mij betreft toch echt niet.

En dan ‘Die nacht verdween ze‘ van Lisa Jewell.

Zomer 2017: tienermoeder Tallulah heeft een date en daarom past haar moeder, Kim, op haar zoontje. Om elf uur ’s avonds stuurt ze haar moeder nog een berichtje. ’s Ochtends ontdekt Kim dat Tallulah niet in haar bed ligt. Vrienden vertellen dat ze haar voor het laatst gezien hebben op weg naar een feestje in een huis in het bos, Dark Place genaamd. Tallulah komt nooit meer thuis.

2018: wandelend in de bossen achter de school waar haar vriend net als rector is begonnen, ziet Sophie een bordje, vastgemaakt aan een hek. Een bordje waarop staat: ‘Graaf hier…’.

Dit is best een heel mooi boek, maar op de een of andere manier heeft het het ook net niet helemaal. Er gebeuren een boel dingen en de hoofdpersonages zijn mooi uitgewerkt (vooral Kim wat mij betreft) vind ik en de sprongen op en neer in de tijd maken het boek ook interessant. Maar er zitten toch wel wat te veel niet zo heel erg boeiende stukjes in (vooral de stukjes met Sophie). Althans, da’s uiteraard mijn bescheiden mening. Al met al, net als ‘Zeventien’, prima leesvoer maar ook dit boek komt zeker niet in mijn top 10 van 2023.