Goed lieve mensen, ik ben er weer. Eventjes. Want donderdag vertrek ik weer naar Carentan, ook voor het werk. Tja, it’s a tough job and somebody has got to do it nietwaar?

The US of A was geweldig, fantastisch, te gek en ik heb ontieglijk mooie herinneringen gemaakt. De komende tijd zal ik proberen enige chaos in de 1260 foto’s die ik maakte te scheppen en er wat blogjes aan te wijden.

Ik start nu maar even met de eerste indrukken.

In dit vliegtuig stapte ik op 18 mei rond de klok van 10.00 uur. We vertrekken uiteindelijk 30 minuten te laat maar volgens mij halen we dat wel in want de aankomsttijd is gelijk aan de geplande tijd en dat is fijn want we moeten natuurlijk overstappen en daarbij onze bagage opnieuw inchecken (poe wat een lange zin). Het vliegen valt me niet tegen. En ik kijk twee films: ‘A man called Otto’ en ‘Glory’.

Ik vind de catering wel bijzonder. We kregen eerst pretzels, toen drinken, een warme maaltijd met aardappelpuree en kip, brood, crackers, smeerkaas en een chocoladeding met cocos.

We waren precies op tijd in Dallas (13.00 uur) maar toen begon het gedonder. Lang taxiën, lang wachten voordat we uit het vliegtuig konden, lang wachten bij de paspoortcontrole, heel snel de ruimbagage gelukkig en ingeleverd voor de aansluitende vlucht, lang wachten bij het inchecken en toen met de shuttletrein naar de gate. Daar afgesloten trappen en alleen een roltrap naar boven terwijl wij naar beneden moesten dus op de lift wachten. Eindelijk bij de gate (14.40 vliegtuig zou om 14.48 vertrekken): boarden gesloten terwijl dat tot 15 minuten voor vertrek zou kunnen 😡. Zeven minuten te laat dus door al dat gewacht en gewacht en gewacht.

Nou ben ik geen heel ervaren reiziger dus pfffft, ik was wel even in de stress. Terug naar de balie van American Airlines gestaan. Daar ook weer heel erg lang moeten wachten en uiteindelijk op de reservelijst voor de vlucht van 17.00 uur gezet. Nummer 4, 5 en 6. En dan mag je dus mee als anderen hun vlucht missen. Andermans pech werd ons geluk. We konden nog mee! Dus ruim 2 uur later en na een boel gestress zitten we in het vliegtuig naar Nashville!

Ik heb in het vliegtuig een fijn gesprek met een Amerikaanse dame en rond 19.00 uur zijn we dan in Nashville. We halen de auto op en rijden naar het hotel. En hoe ik het voor elkaar krijg weet ik niet meer google stuur ons eerst naar een verkeerd hotel. (Inmiddels weet ik dat overigens wel, mijn collega had met de navigatie zitten kloten.) Echt een super deluxe hotel en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Poging twee brengt ons bij het juiste hotel (veel minder chique maar nog meer dan prima) en na het inchecken gaan we naar ‘Scoreboard’ waar we echt een vleugje Amerika oppikken: bier, vlees en livemuziek.

Ik dacht dat ik wel goed zou slapen na ruim 26 uur wakker geweest te zijn, maar ik was al om 3.00 uur wakker. En daarna best veel wakker geweest dus ik sta vroeg naast mijn bed en trek mijn wandelschoenen maar aan voor een klein rondje rondom het hotel. De karakteristieke brandweerkranen zie ik nu voor het eerst in mijn leven in het eggie en ik zal er nog een heleboel zien hierna. Ik kom per ongeluk weer langs Scoreboard en zie dat ze daar morgen gratis bier hebben. Hoe fijn.

En tja, een gunshow die aangekondigd wordt is toch ook wel bijzonder.



Dat was het voor nu. De rest komt in de volgende weken wel aan de beurt. Want ik heb een heleboel te vertellen, dat zullen jullie vast wel begrijpen.