Ieper met De Scholier

Ach Ieper, Ieper wat was je toch weer mooi. Al is het raar om te praten over mooi als er tegelijk zo’n beladen en verschrikkelijke dingen gebeurd zijn in het verleden. Maar het in de Eerste Wereldoorlog totaal verwoeste Ieper is immers prachtig herbouwd. Echt prachtig. Maar goed, dat schreef ik hier ook al.


Wat is het bijzonder om een tripje als dit samen met De Scholier te maken. Wat is ze geïnteresseerd en wat is ze, gelukkig, ook nog gewoon een heerlijke 14-jarige die snel schakelt van totale misère naar shoppen/eten/ijsje en dat soort zaken.

Op zaterdag gingen we naar In Flander Fields waar ik in december ook al met Mr. T. was. Maar we wandelden ook veel rond en shopten wat. Uiteraard gingen we ‘s avonds naar de Menenpoort voor The Last Post. We waren er om 19.25 uur, maar het was al hartstikke druk. We hadden dus helaas niet zo’n goede plek als de vorige keer. In tegenstelling tot die keer echter (toen de hele ceremonie alleen uit The Last Post bestond en daarom al na een paar minuten voorbij was) werden er nu ook een achttal kransen gelegd en waren er diverse andere muzikale bijdragen waarvan de violiste die solo ‘you raise me up’ speelde bij mij echt kippenvel veroorzaakte. Zo mooi, zo fragiel en tegelijk zo krachtig.

Het is zo bizar om te weten dat in de Menenpoort de namen van bijna 55.000 nooit meer teruggevonden of geïdentificeerde Britse soldaten gegraveerd staan.

Toen de ceremonie afgelopen was gingen we naar Depot waar we heerlijk gegeten en lekker gekletst hebben en gelukkig ging ons gesprek ook over luchtige dingen.

We hadden een supertoffe B&B (heel gastvrije ontvangst (helaas had de eigenaresse het zo vurig door ons gewenste boek ook nergens kunnen vinden maar we kregen wel helemaal gratisch twee andere interessante boeken) met een prachtige kamer en een geweldige badkamer (nu wil ik ook zo’n regendouche) en daar hebben we de rest van de avond lekker doorgebracht.

Na een perfect verzorgd ontbijt reden we naar Museum Passchendaele 1917. Dit museum ligt in een prachtig park en we hebben er bijna 4 uur doorgebracht. Wat een boel informatie, ik heb er een heleboel van geleerd en het is echt ontzettend mooi aangepakt allemaal. Heel goede audiotoer, veel te zien, uitgebreide en boeiende informatie. En hoe zwaar het onderwerp ook is, en hoe verschrikkelijk de meeste dingen die je leest, het museum heeft geen nare sfeer of zo. Ik begrijp best dat dit misschien niet heel duidelijk overkomt, maar anders kan ik het niet omschrijven.

Hoe overleef je  zoiets? Als moeder in Australië zie je je jongens richting een oorlog ver weg gaan en ze sneuvelen alle drie binnen twee dagen. Wat een drama!

In Passchendaele loop je op een gegeven moment door nagemaakte Duitse en Britse loopgraven. Toen ik er even bovenuit keek zag ik twee dappere klaproosjes … treffend nietwaar?

Na een lekkere versnapering gingen we richting Tyne Cot Cemetery waar de waanzin van de oorlog keihard aanwezig is. Het is een van de vele WOI-begraafplaatsen in de Westhoek en het is intens heftig om te weten dat van de bijna 12.000 soldaten die er begraven liggen er ruim 8.000 niet geïdentificeerd zijn. Verschrikkelijk.

Om de dag luchtig te eindigen besluiten we om naar de zee te rijden waar we heerlijk uitwaaien en gezandstraald worden, kletsen, lachen en de conclusie trekken dat, ondanks de heftige dingen die we gezien hebben, we vooral genoten hebben van het samen zijn.

Op zoek naar hét idee …

Binnenkort start De Student met haar vierde jaar aan de Hogeschool. Wow, die meid studeert half 2020 gewoon helemaal af als alles volgens planning verloopt.

Het afgelopen jaar heeft ze twee toffe stages gelopen waarvan de stage in Kaapstad natuurlijk een fantastische ervaring was en ze heeft de laatste weken van het studiejaar nog een minor (ik moet zeggen dat ik niet heel veel meer snap van hoe opleidingen in elkaar zitten maar volgens mij heette het minor) marketing gedaan die ze ook met een prachtig punt heeft afgesloten.

Ze heeft echt de perfecte studie gekozen en leert heel veel. Het is prachtig om te zien hoe ze zich ontwikkelt en het past helemaal bij haar dat ze als afstudeerrichting ‘packaging’ (want nadenken over hoe je voeding wilt/kunt verpakken, prototypes ontwikkelen en nadenken over duurzaamheid (heeft ze heel erg hoog in het vaandel, ik hoop dat dat nog lang zo blijft)) heeft gekozen.

Enfin: het komende jaar bestaat uit twee blokken → 1. een eigen project en 2. een afstudeeropdracht. Bij dat eigen project is het de bedoeling dat de student zelf ‘iets ontwikkelt/bedenkt/maakt/presenteert’. En dat is nog best lastig natuurlijk.

Want wat gaat ze bedenken? En waarmee kan ze het verschil maken? En wat is nou echt iets wat duurzaam is, weinig milieubelastend, goedkoop in productie en handig in gebruik? Gaat ze iets revolutionairs ontdekken wat de plastic soup doet verdwijnen? Wow, als dat toch ‘ns zou kunnen. Maar laten we realistisch zijn … ik denk dat dat er niet in zit.

Zelf vind ik dat er best een boel lastige verpakkingen zijn die best verbeterd kunnen worden, ook hebben we het wel ‘ns over mensen met weinig kracht in hun handen en hoe frustrerend het dan moet zijn dat je sommige verpakkingen bijna niet open kunt krijgen. En volumeverkleining komt ook regelmatig ter sprake. Want als je je afval veel kleiner weg kunt gooien, dan scheelt dat natuurlijk ook een boel. Of wat te denken van verpakkingen die bestaan uit verschillende materialen en hoe tof zou het zijn als je die heel gemakkelijk uit elkaar kunt halen om het op de juiste manier te scheiden.

Enfin: dit is natuurlijk voor jou het moment om jouw frustratie rondom verpakkingen hier te delen of juist aan te geven wat jij nou mist in verpakkingsland. Met welke verpakking heb je altijd ruzie met het openmaken en wat zou jou nou helpen? Deel je frustratie en je idee hier en wie weet besluit De Student zich daarin vast te bijten.

Overigens weet ze niet dat ik dit logje schrijf. Maar wees gerust dat ik de (ongetwijfeld vele) ideeën allemaal met haar zal delen. Want hé, mijn lezers zijn allemaal consumenten en hebben ongetwijfeld allemaal een mening over verpakking(smaterial)en.

In Vlaamse velden

De Scholier is erg geïnteresseerd in geschiedenis (ze denkt er zelfs over om -wie weet- geschiedenislerares te worden) en met name de Eerste Wereldoorlog heeft haar interesse. Ik vind het vrij bijzonder dat zij zich daar zo mee bezighoudt maar ja, dat het een bijzonder kind is, dat wisten we natuurlijk al lang.

Een tijd geleden ontdekte ze bij haar oppasadres (want wij zijn zo ongeveer nog de enigen zonder Netflix aldus De Scholier) de serie ‘In Vlaamse velden‘ en ze was er zwaar van onder de indruk en heeft de serie inmiddels al twee keer gekeken.

Toen Mr. T. en ik vorig jaar naar Ieper gingen vond ze eigenlijk dat zij ook mee zou moeten, maar hé, af en toe met je lief eropuit is natuurlijk ook heel belangrijk. Maar Ieper bleef haar trekken, net zoals ‘die Vlaamse velden’ en ze wil ook heel graag loopgraven zien.

Dus wat doet deze moeder dan? Die gaat gewoon morgen en zondag met haar jongste naar Ieper en omgeving. Geschiedenis snuiven, deze proberen te duiden (wat een verschrikkelijke dingen zijn er toen toch gebeurd) en hopelijk ook gewoon genieten van heel goed gezelschap.

En ik hoop, ik hoop, dat het dan ook eindelijk lukt om gewoon ergens het boek van die serie te kopen. Want dat boeken willen we heel graag, maar is helaas niet te koop (of tweedehands en dat willen we nou net niet in dit geval).

Boete

Ik appte de meiden laatst een berichtje over de boete die er vanaf 1 juli staat op appen op de fiets. En uiteraard bevond ik mij in een niet voortbewegende staat toen ik hen dat appte. In dat appje maakte ik de dames duidelijk dat eventuele boetes voor hun eigen rekening zouden komen.

Geen idee of de dames appen op de fiets. Ik hoop van niet, maar ik weet ook dat het niet reëel is om te denken dat ze nooit zulke dingen doen. Maar nogmaals: ik hoop van niet. Ik vind het al behoorlijk vervelend dat (vooral) De Student vaak rondfietst met oortjes in. De muziek mag van mij dan ook nooit hard staan. Maar of ze zich eraan houdt? Ik weet het niet. Ik hoop het! En man, man, man, wat zijn het er veel die appen op de fiets en wat kan het toch ongelooflijk verkeerd aflopen.

Eerlijk gezegd kan ik het niet eens. Appen op de fiets. Of in de auto. Ik ben zo gewend om gefocust te zijn op het verkeer en ik vind het ook zo suf, dat altijd maar bereikbaar willen zijn. Of moeten zijn. Of denken te moeten zijn. Vooral dat laatste is een issue geloof ik.

Maar nogmaals: ik kan het niet eens. Ik kan niet naar beneden kijken als ik fiets. En dan ook nog typen. Dat gaat never nooit niet lukken. Gelukkig maar.

Tot grote frustratie van De Scholier zeg ik er ook altijd iets van als ik iemand zie appen op de fiets. Meestal iets in de trant van ‘niet appen joh, hartstikke gevaarlijk!”, of ‘boe’.  Maar goed, dat is ‘voor schut’ aldus De Scholier en ze denkt ongetwijfeld ook ‘waar bemoeit mama zich nu weer mee’. Maar eerlijk? Ik hoop dat iemand dat ook doet richting De Student of De Scholier als zij al append op de fiets zitten.

Mijn telefoons staan heel vaak op stil. Heerlijk rustig. Mijn werktelefoon gaat sowieso op stil als ik thuis ben. Ik loop er dan wel af en toe langs en kijk of ik nog iets heul belangrijks heb gemist. En afhankelijk daarvan reageer ik. Of niet. Maar goed, daar wilde ik het niet over hebben. Als ik tijdens het fietsten gebeld wordt, dan ga ik stilstaan en neem op. In de auto neem ik sowieso nooit op. Maar goed, vaak staat de telefoon gewoon op stil.

Appen in de auto. Ook zoiets. Nog nooit gedaan. Ook dat kan ik niet. Je kunt toch niet op het verkeer letten dan. Maar jemig, wat zijn er veel mensen die wat dus blijkbaar wel kunnen. Echt ongelooflijk. Tot het een keer verkeerd gaat …

Hoe zit dat met jou? App je ooit op de fiets? In de auto?

Dankie dat jy weer huis toe is!

Dankie dat jy weer huis toe is! Dat is Zuid-Afrikaans voor ‘fijn dat je weer thuis bent!’. En dat vinden we het: fijn! Fijn dat ze weer thuis is. En dus schreef ik dat maar op een spandoek dat we vandaag meenemen naar Schiphol waar we, ik denk rond 12.00 uur, De Student weer in onze armen mogen sluiten! Eindelijk weer compleet! ❤❤❤
Vervolgens was het de taak van De Scholier om het spandoek wat op te leuken en dat deed ze dan ook. Alleen jammer dat het vliegtuig op de onderste (detail-)foto de verkeerde kant opvliegt.

Wist u dat …

Tijd voor een nieuw ‘wist u datje’, waarmee ik iedereen in een klap even ‘bijpraat’ over hoe het hier reilt en zeilt. Komt ie … Wist u dat …

  • Vandaag over een week we rond deze tijd een teruggekeerde dochter in huis hebben.
  • Dat een dochter is die een werkelijk geweldige tijd heeft gehad in Zuid-Afrika.
  • Het een tijd was waarin het geld met bakken de deur uit vloog (want onbetaalde stage) en er navenant bijna niets binnenkwam.
  • Het maar goed is dat ze een goed gevulde bankrekening had toen ze vertrok (veel gewerkt!).
  • Ik me enorm verbaasd heb over de mate waarin ik De Student gemist heb. Echt niet normaal. Om moe van te worden. En op z’n tijd ook heel verdrietig. Maar eigenlijk net zo vaak was ik vooral heel erg trots op haar.
  • Ik de afgelopen tijd naar veel leuke dingen geweest ben. Ik bijvoorbeeld naar ‘In vrede‘ ging: een geweldige toneelvoorstelling en naar ‘Casablanca‘, eveneens een toneelvoorstelling waaraan ik in het begin erg moest wennen maar dat uiteindelijk geweldig in elkaar zat. Zo zag ik samen met De Scholier ‘Bohemian Rhapsody‘ en die viel me zeker niet tegen en ging ik ook met De Scholier (Mr. T. was toen net geopereerd) naar ‘The Simon & Garfunkel Story‘ en dat musikaal heel goed in elkaar, maar wist ons beiden niet echt te boeien. Al wat langer geleden ging ik naar ‘Kom hier dat ik u kus‘ en dat was prachtig en intens en van vrij recente datum is mijn allereerste bezoek aan Paaspop. Dat bezoek aan Paaspop was vanuit mijn werk en naast een interessante rondleiding (ook backstage) heb ik vooral vanuit een skylounge het geheel aanschouwt.
  • Het met Mr. T. goed gaat. Hij is inmiddels voor halve dagen aan het werk en dat gaat prima. Hij moet nog wel heel erg nadenken bij wat hij doet. Zo kan het zijn dat hij gaat staan, even wacht en dan pas aanloopt. Hij zegt dat hij zijn hersens echt even ‘opdracht’ moet geven aan te lopen.
  • Mijn ouders op de terugweg zijn van hun reis naar Spanje en Portugal. Ze hebben weer veel nieuwe dingen gezien en onder andere hun eerste, via google maps begeleide, wandeling gemaakt.
  • Ik zou graag zeggen dat het met De Scholier goed gaat, maar dat is helaas niet het geval. Al gedurende een paar maanden zit haar hele lijf hopeloos op slot. Ze heeft veel pijn (rug en nek), verkrampte spieren en voelt zich vaak heel moe. Het is grotendeels stressgerelateerd helaas, al kan het zijn dat dit trauma de boel in gang gezet heeft. We hebben inmiddels de conclusie moeten trekken dat ze het zonder professionele hulp niet gaat redden dus we gaan weer naar de kinderpsycholoog. Wel jammer dat er een wachtlijst is … ik zou zo graag willen dat haar het leven wat gemakkelijker viel.
  • ˙ʇǝz uǝssnʇɹǝ doʞ uɾız do ǝɾʇǝuuız uǝǝ ɹɐɐɯ ɯoɹɐɐp ʞı ʇɐp uǝ uǝzǝן ןɐz ǝɾƃoן ǝןǝɥ ʇıp puɐɯǝı ɟo ƃɐɐɹʌɟɐ ǝɯ ʞI
  • We genoten hebben van het prachtige weer dit weekend en dat ik enorm hard gewerkt heb in de tuin. En dat zonder spierpijn.
  • We in het weekend ook de open dag van een vorig jaar geopende moskee hier in de gemeente bezochten en dat dat zeer verhelderend was.
  • Het werktechnisch gezien top- en topdrukte is, maar dat het vooral ook heel erg leuk is. Al is het wel heel en heel veel.
  • Mijn leidinggevende een paar andere afdelingen onder zijn hoede gaat krijgen en dat wij daarom een nieuwe leidinggevende krijgen. Een heuse vrouw dit keer. Ben heel benieuwd eerlijk gezegd. Want onze afdeling bestaat ook al uit zeven vrouwen en pffffft, dat is niet altijd handig.
  • De Scholier half maart vier keer schitterde in een toneelvoorstelling. Ze vertolkte de rol van Bova van het Zeevruchtenbevrijdingsfront en had in die hoedanigheid een zeer intense relatie met haar mossel.
  • Het op minder gezette tijden bloggen mij heel erg goed bevalt!
  • Er hier in het dorp een vrouw heel erg ziek is. En dat terwijl haar echtgenoot al drie jaar vecht tegen die verschrikkelijke ziekte. En dat het ernaar uitziet dat zij haar gezin snel zal moeten verlaten. Tenminste, als het tij niet radicaal keert, want het gaat heel slecht met haar. Wat een drama. En wat maakt zoiets alles toch relatief.
  • De Scholier anderhalve week geleden toch weer meedeed aan de jaarlijks mudrun en dat ondanks haar pijnlijke lijf. Gelukkig zegt de fysiotherapeut dat bewegen heel belangrijk voor haar is. Maar of hij dit soort bewegen bedoelde???
  • De Scholier het carnavallen heeft ontdekt en ik het toch wel heel erg geweldig vind dat ze zo genoten heeft.
  • Ik besloten heb mijn haren niet meer te verven. Een en ander betekent dat de grijze haren terrein aan het winnen zijn. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat en of ik het volhoud.
  • Wij vandaag precies 9 jaar en 1 week getrouwd zijn. Dat Mr. T. en ik dus echt een datum moeten gaan prikken om volgend jaar een flink feest te bouwen. Want dan vieren we én 10 jaar getrouwd zijn en mijn 50ste verjaardag.
  • De veranda op een haar na klaar is en hij zo mooi is en we er al zoveel van genoten hebben. Maar dat die ‘haar’ nog niet echt wil vlotten. En dat een andere ‘haar’ die ik niet eens tot het ‘klaar zijn’ reken nog wel veel langer op zich kan laten wachten (schilderwerk).
  • De Scholier, Mr. T. en ik eergisteren een geweldige avond hadden onder die veranda. Met een vuurtje erbij en de kletspot. Echt zo leuk om te doen. Dus dat is een gratisch tip waarmee ik meteen dit logje besluit!

Nog 25 dagen

Over 25 dagen rond deze tijd is De Student weer thuis. Waarschijnlijk hebben we dan net gegeten en hebben we mogen genieten van vele enthousiaste verhalen. Want enthousiast is ze, het gaat haar heel, heel erg goed. Hoe fijn is dat dan wel niet? Het heeft in de aanloop naar de stage best wat kruim gekost en ze vroeg zich regelmatig af waar ze in hemelsnaam aan begonnen was, maar achteraf gezien blijkt al die stress totaal niet nodig geweest te zijn.

Ze kreeg deze week werkelijk waar een fantastische tussentijdse beoordeling die zo lovend was dat ik even dacht ‘als ze nog maar terugkomt’. Maar duh, natuurlijk komt ze terug. Als het niet voor haar lieve papsie en mamsie is, dan zeker voor Haar Lief.

En natuurlijk wil ik niet opscheppen (oh, waarom voelt het soms zo, terwijl ik vooral alleen maar ontiegelijk trots op haar ben!), maar ik wil wel even wat quotes uit de beoordeling vermelden.

The Student works very well under pressure. As mentioned before, she has been a great asset. She picks up on our internal processes very quickly and can manage her deadlines excellently. She grasps the brief quickly, asks questions if information is unclear and can start running the project immediately.

From word go, The Student integrated into the team excellently. She is confident, hard-working, friendly, helpful, diligent and a pleasure to have in the studio. It didn’t take long before she was one of us and works brilliantly with her coworkers on various projects.

The Student is well liked by everyone at …. She is hard-working, focussed, works brilliantly under pressure, she is committed to this program and goes above and beyond what is asked of her. She is such an asset to … and I find it hard to believe she is still studying, she is very professional and mature. She is an excellent intern and she has thrown herself into this experience and is growing every day.

En zo staan er nog een aantal meer zeer enthousiaste stukken in de beoordeling. Zelf zegt ze ook dat ze het heel goed naar haar zin heeft bij het stagebedrijf en ook in het huis waar ze woont is het buitengewoon goed toeven. Al heeft ze deze week wel haar eerste ontmoeting met een heuse kakkerlak gehad en daar was ze wat minder enthousiast over. In de weekenden doet ze veel leuke dingen en ze heeft een aantal leuke meiden ontmoet waarmee ze veel optrekt en die ook nog ‘ns hier in de buurt wonen, dus dat zouden zomaar heuse vriendschappen kunnen worden.

Verder moet ik zeggen dat ik haar -nog steeds- heel, heel, heel erg mis. Ik denk veel aan haar en realiseer me meer en meer hoe ontieglijk veel ik van dat grietje houd. Er is bijna dagelijks contact en dat is erg fijn. Maar misschien maakt dat het loskomen/loslaten ook wel moeilijker.

Daarnaast heb ik twee voordelen ontdekt rondom haar afwezigheid:

  1. Er is veel en veel minder was. Echt heel veel minder was.
  2. De badkamer blijft veel en veel netter.

    De potjes en spulletjes die op deze foto staan zijn van De Student en van De Scholier. Als De Student thuis is, dan staan die verspreid over de glasplaat of andere plekken in de badkamer (iets terugzetten is zo lastig). Nu staan ze gewoon altijd in een klein groepje op het plekje waar ze horen te staan ondanks het feit dat De Scholier ze dagelijks gebruikt.

Meer voordelen heb ik (voor mezelf althans) nog niet kunnen ontdekken.

Enfin … nog 25 dagen!

Symbolica

Jemig, het is alweer zeven jaar geleden dat ik voor het laatst in De Efteling was. Nee, dan De Scholier: die enorme bofbips gaat gewoon in 6 maanden tijd 3 (DRIE!!!) keer naar deze wereld vol wonderen.

In oktober ging ze met haar school in verband met het 70-jarige bestaan, morgen gaat ze met oma en opa en haar nichtje en volgende week maandag gaat ze -opnieuw- met haar school.

In oktober 2015 deed ik nog een poging, maar uiteindelijk besloot ik toen dat De Student en De Scholier maar samen moesten gaan. Daar hadden de dames geen bezwaar tegen en ze hebben een heerlijke dag gehad met z’n tweetjes.

De Scholier heeft inmiddels dus al een paar keer mogen genieten van Symbolica en dat gaat morgen opnieuw gebeuren. Ze kondigde vandaag tijdens het eten overigens ook aan dat ze ‘later als ze volwassen is’ een jaarabonnement gaat kopen en dat ze dan heel vaak gaat. Jullie zien: ze is fan!

Ik vind De Efteling ook een fantastisch park, maar het is dus gewoon keilang geleden dat ik er was (in 2012 dus en daarvoor op huwelijksreis met mijn kersverse man en de meisjes in 2010. Dat was echt zooooooo gaaf!). Dat heeft te maken met het feit dat ik in steeds minder attracties durf (waarom dat dan is?) maar er zijn natuurlijk meer dan genoeg andere dingen te doen en te beleven. Het lastige is echter dat als je met z’n tweetjes gaat, dat je dan ook niet op zult splitsen. Dan gaat De Scholier bijvoorbeeld allemaal stoere en enge dingen doen en zit ik of continu te wachten of loop ik in mijn eentje rond in het sprookjesbos. Wat dat betreft hebben oma en opa het beter bekeken: ze zijn met viertjes en zullen best een aantal dingen samen doen, maar op een gegeven moment ook wel opsplitsen. Hartstikke handig natuurlijk dat ze elkaar via hun mobieltjes kunnen bereiken.

Maar goed: een van mijn goede voornemens is binnen nu en een jaartje of 2 of 3 toch een keer de magie van Symbolica te gaan beleven.

Hoe vaak ga jij naar De Efteling? Is het lang geleden dat je er voor het laatst was? Durf je overal in? En wat is je favoriete attractie? 

Ondertussen in Zuid-Afrika …

Terwijl Mr. T. aan het herstellen is van de heupoperatie (vandaag de hechtingen eruit gehaald en het gaat hartstikke goed al kreeg hij wel het dringende advies om nog minstens vier weken heel, heel, heel rustig aan te doen), De Scholier het carnaval ontdekt heeft (ze geniet met volle, volle teugen!) en ik gelukkig weinig last van de carnaval had, gewoon werkte en vandaag nieuwe wandelschoenen kocht gaat het aan de andere kant van de globe meer dan goed!

Na een week van wat acclimatiseren geniet De Student met volle teugen. Ze heeft leuke huisgenoten, een heel fijne stageplek, geniet van het prachtige weer en heeft sinds vrijdagavond Haar Lief op bezoek. Wat wil een meisje nog meer? Nou liefst natuurlijk dat Haar Lief nog langer blijft dan aanstaande zondag, want dan vliegt hij al weer naar huis, maar ja, dát zit er nou net niet in. Ach ja, je kunt niet alles hebben.

Intussen kan ik niet anders dan zeggen dat ik haar oprecht heel erg mis, maar dat het wel wat minder aanwezig is. Al zit ik te springen om informatie over de dingen die ze doet, om foto’s en wat dies meer zij. Af en toe deelt ze spontaan iets, vaker moeten we erom vragen. En ik weet best dat dat heel logisch is en dat dat betekent dat het goed met haar gaat.

Wat heeft ze tot nu toe, naast het stagelopen, onder andere gedaan/gezien: Tafelberg, strand, Robbeneiland, surfschool, Bo-Kaap, Kaap de Goede Hoop, Stellenbosch, pinguins, diverse wijnproeverijen, BBQ’s en feestjes met haar huisgenoten, Waterfront en nog een boel meer. Ze zag nog geen leeuwen (maar gaat vrijdag op safari, dus misschien komt dat dan) maar wel apen, struisvogels, leguanen, bonte bokken en nog vele meer beesten en beestjes.

Van haar uitje naar Bo-Kaap stuurde ze geweldige foto’s maar die plaats ik niet (ook niet achter een slotje want die zijn echt van haar, maar wow, wat is ze mooi en wat is het prachtig daar met al die gekleurde huisjes).

Maar ik heb wel wat foto’s gekregen van haar die ik hier kan delen. Het is er echt prachtig …

Het zal zondag best even lastig zijn als Haar Lief weer vertrekt, maar dan is het nog maar iets meer dan zeven weken en vliegt ze weer naar haar mamsie huis!

Muziek

Gisteren ging ik met Mr. T. naar een theaterconcert van de 3J’s. Ik had nooit kunnen vermoeden dat ik ooit naar een concert van deze drie heren zou gaan want hun eigen muziek trekt me niet zo, maar dit was dan ook een andersoortig concert namelijk de tweede uitvoering van hun ‘Heroes of Music-toer‘. En wow, was dat even supertof! Het was eigenlijk meer een soort van Top 2000 feestje met de meest mooie muziek. Zo speelden ze ‘Piano Man’, ‘Old man’, ‘Fix you’, ‘Black’, ‘Under pressure’, ‘Hotel California’, ‘Stairway to heaven’ en nog veel, veel meer. Ik moet zeggen, die Jan Dulles heeft een prachtige stem waar hij behoorlijk mee tovert. Die andere twee J’s (nog een Jan en een Jaap) zijn ook heuse vaklui (en behoorlijk appetijtelijk om naar te kijken). Mr. T. en ik hebben ons meer dan prima vermaakt.
 

Maar wat me vooral bij zal blijven van deze avond is het soort van ‘gelukzalig’ gevoel dat ik had over ‘muziek in het algemeen’. Best een beetje bizar eigenlijk dat ik dat bij dit concert had, want ik ben al naar ontieglijjk veel (theater)concerten geweest. Misschien was het de variëteit aan muziek?

Wat me ook erg blij maakt is de muziekkeuze van De Scholier. Natuurlijk houdt de dame ook van al die moderne muziek die ik vooral raar en onverstaanbaar vindt. Maar ze heeft ook een aantal andere spotifyplaylists gemaakt waarvan ‘Mooie muziek 2019’ wel echt heel bijzonder is voor een dame van 13. Tenminste dat denk ik. Want wat staat er zoal op?







Er staan nog wel een aantal andere nummers op, maar het gaat dus vooral om piano- en cellomuziek. Een aantal van die pianonummers oefent ze af en toe thuis en ik vind dat heel erg tof.

Onderstaand nummer staat trouwens ook nog op die playlist en vind ik een mooie afsluiting van dit blogje. Want het leven liefhebben, maakt het leven een stuk gemakkelijker nietwaar?

Wat is jouw favoriete instrument eigenlijk? En heb je ook een favoriet klassiek nummer? 

Softie

Oh jemig, ik begin een softie te worden, een moeder die haar eigen opvoedregels (en wat die regels zijn is onder andere hier, hier, hier, hier, hier en hier te lezen) aan haar laars lapt, die de consequentheid waar ze altijd zo wel bij vaarde aan het loslaten is. En ha, weet je wat, het voelt alleen maar goed. Want de basis die wij met onze opvoeding legden betaalt zich volgens mij nu dubbel en dwars uit.

Wat wil het geval? Wij hebben altijd tegen de meiden gezegd ‘als je ziek thuis blijft van school, dan is er op die dag geen ruimte meer voor leuke dingen die je eventueel ‘s avonds gepland hebt’, want dat vinden we niet bij elkaar horen namelijk. Zelfs als je overdag zoveel opknapt, dat je ‘s avonds best weg zou kunnen. Dat gaat dan jammer genoeg/helaas pindakaas niet gebeuren. Streng? Misschien? Duidelijk? Zeker.

Enfin: De Scholier is de afgelopen weken niet heel fit. Twee weken geleden bleef ze al een dagje ziek thuis en afgelopen week is ze woensdag en donderdag ook ziek thuis gebleven. De vrijdag daarna had ze een uitje gepland staan met haar vriendinnen. Samen naar Den Bosch en daar naar de film. Hoe leuk is dat wel niet als je 13/14 bent? Keileuk natuurlijk.

Volgens onze regels zou dit uitje niet door kunnen gaan als ze vrijdag nog thuis zou blijven van school. En toen werd ik dus een softie. Want ik gun haar zo een onbezorgd uitje met haar vriendinnen. Trouwe lezers weten immers hoe moeilijk ze het af en toe heeft, dus dit soort uitjes vind ik belangrijk. Ik stelde dus voor dat ze vrijdag nog thuis zou blijven van school (ze had immers maar vier uurtjes en ook nog verkort rooster), en dat ze dan toch die middag naar Den Bosch mocht.

Ha, en toen kwam die opvoeding van ons dus om de deur kijken. De Scholier weigerde pertinent mijn aanbod. Ze zou naar school gaan én naar Den Bosch. En als ze niet naar school zou kunnen omdat ze zich nog niet goed genoeg voelde, dan was het heel jammer, maar dan ging ze ook niet naar Den Bosch. Punt uit. En ik was me toen stiekem toch een partijtje trots op haar. Oh, en voordat je nu denkt ‘als ze echt ziek was, dan had ik haar niet laten gaan: niet naar school en niet naar de film’. Neem mij van mij aan, dat dat ook echt niet gebeurd was, als ze nog echt ziek geweest was.

Uiteindelijk is ze eergisteren met een nog schorre stem naar school gegaan en heeft ze daarna genoten van een heel fijn uitje in Den Bosch. Gisteren is ze ook nog op de open dag van de school wezen helpen. Nog steeds niet helemaal fit, maar wel bijna. En morgen? Morgen hoeft ze niet naar school in verband met een studiedag van het personeel. Kan ze fijn nog even goed uitzieken.