Nou ja zeg, het moet niet gekkerder worden. Na mijn eerste ‘zakenreis’ naar Carentan volgde afgelopen weekend mijn tweede ‘zakenreis’. Ditmaal ging ik naar Bastogne (en daar was ik in 2019 ook al eens).
Iemand die zich interesseert in WWII en die hier al langer meeleest zal nu wellicht de link leggen: samen met de gemeente waar ik werk zijn dit de drie plekken waar de 101ste Airborne Divisie zijn operaties uitvoerde → Operatie Overlord (beter bekend als D-Day), Operatie Market Garden en Slag om de Ardennen.
En het is onze droom (die van Carentan en ons, Bastogne haakt hopelijk nog aan) deze gebeurtenissen meer aan elkaar te koppelen. Aan het enthousiasme van Carentan en mijn gemeente zal het niet liggen. En nog mooier: ook de 101 deelt onze ideeën. Helaas kon de burgemeester zijn agenda niet vrij maken dus gaf hij mij de opdracht om namens hem te gaan. Nou, geen probleem hoor. Uiteindelijk ging er toch nog een andere collega mee en dat is ook wel gezellig. En twee zien en horen meer dan één natuurlijk.
Samen met Carentan bezocht ik afgelopen weekend dus de 78ste herdenking van The Battle of the Bulge (zoals de Slag om de Ardennen ook bekend staat).
Vrijdagochtend vertrokken we richting Bastogne en daar kwamen we rond 12.30 uur aan. En ongelooflijk maar waar, ik was nog geen vijf minuten daar of ik kwam al een bekende tegen van 2021. Hoe groot is de kans dat dat gebeurt? Nou, het gebeurde! De kolonel van de delegatie die ons in 2021 bezocht was gewoon ook in Bastogne. Hoe tof!
We bezochten die middag het 101 Airborne Museum en dat is echt prachtig om te bezoeken. Er is ook een behoorlijk minpunt in dat museum trouwens. Er zijn allerlei dingen te koop en dat snap ik. Wat ik niet snap is dat er originele dog tags te koop zijn en bijvoorbeeld oorlogsonderscheidingen. Dat hoort niet. Zelfs niet als je (waarvan ik betwijfel of het gebeurt) met eventuele nabestaanden overeenkomt dat je het verkoopt. Je hóórt als museum dit soort zaken gewoon niet, niet, niet te (willen) verkopen. Maar hé, da’s mijn persoonlijke mening.
‘s Avonds hadden we een dinerafspraak met onze vrienden uit Carentan en aan het eind van de avond zagen we samen met hen het Nederlands elftal helaas verliezen. Maar zo treurig als dat voor het voetbal afliep, zo constructief was ons etentje.
De zaterdag was een geweldige dag. We werden om 9.30 uur verwacht in het Bastogne War Museum waar we eerst anderhalf uur op eigen gelegenheid rond konden lopen. En ook bekeken we even het Mardasson (dat helaas niet te betreden was in verband met onderhoud).
Om 11.00 uur bezochten we de nieuwe voorstelling Generation45. Erg mooi. Aansluitend was er een lunch met andere gasten en daar heb ik ínteressante gesprekken gevoerd.
Hierna gingen we naar het centrum van Bastogne voor de officiële plechtigheden. In het stadhuis waren een boel belangrijke mensen aanwezig. Maar de echt belangrijke mensen waren natuurlijk de WWII-veteranen die er waren. Nog zeven van hen hebben de reis gemaakt. Ik ben heel benieuwd hoe lang ze nog kunnen komen. En over een paar jaar denk ik dat er geen een meer leeft. Dan wordt het doorgeven van hun verhalen nog belangrijker.
Het ging vervolgens in optocht naar het Pattonmonument waar een kranslegging plaatsvond. Namens onze gemeente/burgemeester mocht ik de krans leggen. Ik vind dat eervol. Daarna was er een receptie en aansluitend daaraan mocht ik weer een keer een concert van de 101ste Band bijwonen. En dat is zo gaaf!
Na afloop van het concert was er heel kort de tijd om met een aantal van hen bij te kletsen (ze hadden twee uur later nog een concert en moesten tussendoor ook nog eten) en dat was echt heel leuk. Toen ze in september hier waren heb ik behoorlijk intensief met hen opgetrokken (drie herdenkingen, twee concerten, twee schoolbezoeken en een meet en greet met de veteranen die er toen waren) dus het was heel leuk hen weer te zien.
Daarna namen we afscheid van Carentan en gingen mijn collega en ik de stad in. We hadden afgesproken met twee militairen van de 101ste om samen, heerlijk informeel, te dineren. Dit was echt een geweldige avond. Ontzettend genoten en heel veel gelachen. Heerlijke gasten die Amerikanen. Deze twee heren waren in september ook hier en waren van de staff dus ik heb behoorlijk wat samengewerkt met hen en daarnaast ook twee avonden hier in mijn huis met hen doorgebracht. Heel erg mooi dat een van hen zelfs bereid was om anderhalf uur te rijden (hij moest een paar collega’s wegbrengen en daarna dus weer terug naar Bastogne komen) om hierbij te kunnen zijn. Het klinkt een beetje eigendunkerig om dat te zeggen, maar het laat wel zien hoe goed we samengewerkt hebben destijds en hoe we elkaar waarderen.
De zondagochtend bezochten we nog het Duitse oorlogskerkhof in Recogne en het Amerikaanse oorlogskerkhof Henri-Chapelle. En tja, dat zegt eigenlijk alles nietwaar. De waanzin van de oorlog.
Tegen half drie ‘s middags was ik weer thuis. Vol met indrukken en ideeën en plannen voor de toekomst. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen!
