Atlas

We hebben er allemaal best lang op moeten wachten nietwaar, maar daar was ie dan, het langverwachte achtste deel van ‘De Zeven Zusters‘. Met ‘Atlas‘ sloot de zoon van de te jong overleden Lucinda Riley de cyclus af.

Atlas, het achtste en laatste deel in de Zeven zussen-serie van Lucinda Riley, vertelt het verhaal van Pa Salt en begint in Parijs, 1928. Een voor dood achtergelaten jongen wordt in huis gehaald door een liefdevolle familie. Daar bloeit hij volledig op, maar het blijft een mysterie wie hij écht is. De jongen weigert een woord los te laten over zijn verleden. Net als hij de ellende waarvoor hij is gevlucht bijna is vergeten – evenals de belofte die hij heeft gezworen na te komen – rukt het kwaad op in Europa en weet hij dat hij weer zal moeten vluchten.

De Egeïsche zee, 2008. De zeven zussen, voor het eerst compleet, ontmoeten elkaar aan boord van de Titan om afscheid te nemen van hun geliefde Pa Salt. Tot ieders verbazing heeft hij aan de zevende zus de sleutel van hun verleden toevertrouwd – maar iedere waarheid die wordt onthuld, roept nieuwe vragen op. Kenden de zussen hun geliefde vader eigenlijk wel? En wat zijn de gevolgen van zijn lang verborgen geheimen?

Ik ben toch weer aangenaam verrast door dit deel. Het leest lekker vlot en is vooral heel onderhoudend. Niet alles lijkt heel erg realistisch, maar hé, dat mag best in een boek nietwaar? Ik vond de belevenissen van Atlas interessant om te volgen en ook de verhaallijn van het ‘heden’ boeide me. Al met al een waardige afsluiting van een mooie reeks waarvan ik niet ieder boek even sterk/interessant vond, maar die me vooral heel veel fijne leesuurtjes heeft bezorgd.

De tiende cirkel

Ik ben fan van Jodi Picoult en ik bleek ‘De tiende cirkel‘ nog niet gelezen te hebben en dat terwijl ik dacht al haar boeken gelezen te hebben. Waar gaat dit boek over?

Trixie is veertien, mooi, en voor het eerst verliefd. Op een dag wordt haar wereld op zijn kop gezet door een daad van bruut geweld. Opeens lijkt alles waar Trixie in geloofde een leugen. Kan de jongen die altijd aan de deur kwam de dader zijn? Trixie zegt van wel. En dat is genoeg om haar vader Daniel een reis naar de hel te laten maken en terug om zijn dochter te beschermen.
Hypnotiserend familiedrama over een wanhopig jong meisje en de vader die probeert haar rauwe pijn te verzachten.

Eigenlijk viel dit boek me best tegen, ik vond het wat wazig en rommelig al waren er best delen die heel erg mooi en aangrijpend waren. De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik zelfs delen van het boek ‘gescand’ heb omdat het me niet echt raakte. Ook jammer was dat de striptekeningen die onderdeel van het boek waren niet leesbaar waren op de e-reader. Misschien dat het boek al met al daardoor tegenviel? Anyway: het is Picoult vergeven. Altijd geweldige boeken schrijven houdt natuurlijk ook niemand vol. Wel? Of is er een schrijver die wat jou betreft altijd, altijd, altijd de meest fantastische boeken schrijft? Zo ja, wie is dat dan?

Vier op één rij

Note to myself: eerder je recensies schrijven meissie. Want nu weet je het niet meer heel goed, wat je echt van een boek vond. En die mening van jou, die wil je je lezers toch niet onthouden.

Laat ik met ‘De gevangene‘ beginnen. Waar gaat dit boek van B.A. Paris over?

Amelie is een overlever. Op haar achttiende kwam ze er alleen voor te staan na de dood van haar ouders, maar gelukkig werd ze al snel van de straat geplukt door Carolyn, die haar in huis neemt. Met hulp van Carolyn weet Amelie haar leven weer op de rit te krijgen en ze wordt meegesleept in de glamourwereld van Londen, waar ze de knappe en rijke Ned Hawthorpe ontmoet. Al snel trouwen ze. Maar dan komt Amelie bij kennis in een verduisterde kamer op een onbekende plek. Waarom is ze ontvoerd? Door wie wordt ze gevangengehouden? En waarom voelt ze zich hier veiliger dan ze zich de laatste tijd bij haar echtgenoot voelde?

Weet je wat nu het allersufste is? Ik weet echt niet meer wat ik van dit boek vond! Zelfs de beschrijving zegt me niet heel veel meer. En ik weet oprecht niet meer of ik het nu wel of niet mooi vond. Conclusie: geen indruk op mij gemaakt, dus waarschijnlijk mis jij er ook niets aan.

Dan ‘Nooit‘ van Ken Follett.

De wereld staat op scherp. In China vecht een hoge regeringsfunctionaris met grote ambities voor zichzelf en zijn land -tegen de communistische oudgedienden in de regering, die China – en militaire bondgenoot Noord-Korea – een bepaalde richting op willen sturen.

In de Verenigde Staten bestrijdt Pauline Green, de eerste vrouwelijke president van het land, terreuraanslagen en de illegale wapenhandel. Op allerlei manieren probeert Green een onnodige oorlog te voor-komen. Terwijl de ene confrontatie leidt tot de andere, zitten de -machtigste landen ter wereld gevangen in een complex, onontkoombaar web van allianties. Een wereldwijde escalatie lijkt onafwendbaar. Zal deze internationale crisis leiden tot een derde wereldoorlog?

Een mooi boek, zonder meer. De ene verhaallijn vond ik mooier dan de andere, maar zeker een interessant boek dat je uit wilt lezen. En waarvan je, hoe dichter je bij het einde komt denkt: nee toch zeker …

Het kerkhof van de zee‘ dan.

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog vergaat een schip met aan boord Noorse burgers en Duitse militairen; er wordt aangenomen dat het op een mijn is gevaren. De jonge schrijver Vera en haar zoontje worden gered, maar haar man komt om.

Vijfenzeventig jaar later loopt Vera de zee in, en ze komt niet meer terug. Met haar verdwijnen ook haar memoires over de scheepsramp en de familietrauma’s. Maar haar kleindochter Sasha is vastberaden de waarheid te achterhalen; ze heeft namelijk ontdekt dat Vera twijfelde over de ware toedracht van de ramp. Tegelijkertijd wordt er binnen de welgestelde familie een vuil spel gespeeld over de nalatenschap en de opvolging in het familieconcern. Welke geheimen herbergt het scheepswrak op de bodem van de zee?

Uh, wat me vooral bij gebleven is van dit boek is dat het behoorlijk complex is. Veel personages en veel ontwikkelingen. Nou hoeft dat niet zo heel erg te zijn, maar soms was het wat onoverzichtelijk. Te onoverzichtelijk eigenlijk. En ik herinner me vooral nog dat ik Sasha een steeds minder sympathiek personage begon te vinden. Eigenlijk vraagt dit boek om een vervolg, maar of ik het dan ga lezen, dat weet ik nog niet. Dus eigenlijk is mijn conclusie: mwah.

Last but not least is daar dan ‘Een ladder naar de hemel‘ van John Boyne. En John Boyne is wel een van mijn favoriete schrijvers. Net zoals Ken Follet overigens.

Overal zijn verhalen te vinden, als je maar goed genoeg zoekt. Het hoeven niet eens je eigen verhalen te zijn. Tenminste, dat is wat de beginnende schrijver Maurice Swift al vroeg in zijn carrière besluit. Want ambitie heeft hij meer dan genoeg, schrijftalent ook wel, maar door een jammerlijk gebrek aan inspiratie kent zijn schrijversdroom vooralsnog geen vliegende start. Een toevallige ontmoeting met bestsellerauteur Erich Ackermann in een Berlijns hotel biedt hem de gelegenheid zichzelf in de wereld van de literatuur te lanceren. Erich is namelijk eenzaam, heeft een verhaal te vertellen en vindt in Maurice een gretig luisterend oor. De charme en attenties van Maurice maken hem blind voor de waarheid: hij had zijn verhaal beter voor zichzelf kunnen houden.

Dit is toch weer echt een beauty. Scherp geschreven, interessante ontwikkelingen en prachtige, prachtige zinnen. Alleen het eerste ‘intermezzo’ dat vond ik wat minder. Maar verder: lezen!

Zeventien & Die nacht verdween ze

Er kunnen weer twee boeken op mijn ‘gelezen-lijstje’. Allereerst is daar ‘Zeventien‘ van John Brownlow.

Zeventien is uitverkoren om de meest gevreesde huurmoordenaar ter wereld te worden. Zestien andere huurmoordenaars gingen hem de afgelopen decennia voor. Maar omdat er maar een de beste kan zijn, moet Zeventien zijn concurrentie uitschakelen. Zijn doelwit is zijn voorganger, nummer Zestien. Net als hij ooit ook het doelwit van Achttien zal zijn.

Maar de moord op Zestien verloopt niet volgens plan en er ontspint zich een spectaculair duel tussen twee moordenaars, beiden zijn op de top van hun kunnen. Wanneer het gevecht een status quo bereikt, wordt duidelijk wat het echte doelwit is. De twee moeten de handen ineenslaan om de echte vijand te verslaan en een veel ingrijpendere ramp te voorkomen.

Voor de liefhebbers van ‘Ik ben Pelgrim‘ las ik ergens en wow, dat vond ik zo’n fantastisch boek, dan moest ‘Zeventien’ ook wel geweldig zijn. En ik moet zeggen, ‘Zeventien’ begint heel erg goed. Maar ergens, zo net na de helft, komt er toch wel een zekere ‘vermoeidheid’ in het boek vond ik. Ik kan het niet zo goed uitleggen. Het boek klopt gewoon niet meer. ‘Zeventien’ is echt niet de beste en het wordt steeds onwaarschijnlijker allemaal. Desalniettemin leest het boek als een tierelier dus het is echt geen straf om het te lezen, maar supergeweldigfantastisch, nee dat is dit boek wat mij betreft toch echt niet.

En dan ‘Die nacht verdween ze‘ van Lisa Jewell.

Zomer 2017: tienermoeder Tallulah heeft een date en daarom past haar moeder, Kim, op haar zoontje. Om elf uur ’s avonds stuurt ze haar moeder nog een berichtje. ’s Ochtends ontdekt Kim dat Tallulah niet in haar bed ligt. Vrienden vertellen dat ze haar voor het laatst gezien hebben op weg naar een feestje in een huis in het bos, Dark Place genaamd. Tallulah komt nooit meer thuis.

2018: wandelend in de bossen achter de school waar haar vriend net als rector is begonnen, ziet Sophie een bordje, vastgemaakt aan een hek. Een bordje waarop staat: ‘Graaf hier…’.

Dit is best een heel mooi boek, maar op de een of andere manier heeft het het ook net niet helemaal. Er gebeuren een boel dingen en de hoofdpersonages zijn mooi uitgewerkt (vooral Kim wat mij betreft) vind ik en de sprongen op en neer in de tijd maken het boek ook interessant. Maar er zitten toch wel wat te veel niet zo heel erg boeiende stukjes in (vooral de stukjes met Sophie). Althans, da’s uiteraard mijn bescheiden mening. Al met al, net als ‘Zeventien’, prima leesvoer maar ook dit boek komt zeker niet in mijn top 10 van 2023.

Phoenix / Steen, papier, schaar / Kinderspel

Oh, lieve mensen, heb ik toch weer drie mooie boeken voor jullie gelezen! Alle drie totaal anders, maar oh zo mooi! Jullie kunnen ze gerust één voor één lezen, ik wed dat je er geen spijt van krijgt en mocht dat wel zo zijn, dan hoor ik dat heel graag!

Allereerst last ik ‘Phoenix‘ van Bert Wagendorp.

Winterswijk, 1847. Abel Sikkink is acht jaar oud als zijn ouders besluiten te emigreren naar Amerika. Maar het noodlot slaat toe en het schip waarmee ze naar hun eindbestemming varen, de Phoenix, vergaat. Abel overleeft als enige uit het gezin de ramp. Hij groeit op in een klein dorp in Wisconsin, tot hij zijn vleugels uitslaat en zijn vriend Kalle achternareist, die in New York carrière maakt als fotograaf. Daar opent zich een nieuwe wereld. Zo kruisen krantentycoon Gordon Bennett van The New York Herald, dichter Walt Whitman, actrice Ada Clare en de abolitionist John Brown zijn pad. Het is de vooravond van de Amerikaanse Burgeroorlog en Abel bereidt zich voor op een nieuwe rol: die van oorlogsverslaggever. Intussen blijft hij geobsedeerd zoeken naar de verantwoordelijken voor de ondergang van zijn familie. Phoenix is een zinderende roman over landverhuizers, diepe vriendschap, het noodlot en de tragische gebeurtenissen in het Amerika van de tweede helft van de negentiende eeuw.

Prachtig, prachtig, prachtig. Gebaseerd op waargebeurde feiten die door Abel Sikking (een niet bestaand persoon) op een prachtige manier verteld worden en inclusief foto’s en extra historische weetjes. Phoenix is het eerste deel van een trilogie en oh wat baal ik eigenlijk dat ik dat niet wist toen ik eraan begon. Want nu is het wachten op deel 2 en 3. Gelukkig zag ik dat deel 2 eind april 2023 al beschikbaar komt. Ik heb een notitie in mijn agenda gemaakt om het te kopen, want wow: dit boek smaakt echt naar meer.

En dan ‘Steen, papier, schaar‘ van Elizabeth Day.

Wanneer Charles Redfern in coma in het ziekenhuis ligt worden zijn vrouw Anne en zijn dochter Charlotte gedwongen hun relatie met hem – en met elkaar – onder ogen te zien. Anne, ooit een intelligente en aantrekkelijke jonge vrouw is in de loop der jaren verbleekt naast de meedogenloze genialiteit van haar echtgenoot. Op de automatische piloot vergezelt zij hem naar de eindeloze hoeveelheid borrels, recepties en dinertjes die gebruikelijk zijn in hun sociale kringen, terwijl ze het schuldgevoel dat haar achtervolgt als een schaduw, probeert te negeren. Charlotte, in gevecht met een innerlijke zwaarmoedigheid, probeert wanhopig haar relatie met de nog-net-niet-gescheiden Gabriel in stand te houden. De twee vrouwen moeten de waarheid onder ogen zien van de greep die Charles op hen heeft, en de onzekerheid van een toekomst zonder de man die hen zo lang heeft gedomineerd.

Oh, dit was een pittig boek zeg. Een heel mooi en aangrijpend boek, maar vooral ook pittig, pittig. Lezen over seksueel misbruik, de macht van een tiran, schuldgevoelens en onmacht. Ik vond het heel mooi gedaan (ook al klinkt dat natuurlijk stom bij zo’n heftige onderwerp) en de schrijfstijl heel plezierig.

En dan een thriller pur sang die me regelmatig op het verkeerde been zette. Waar gaat ‘Kinderspel‘ van Paul Cleave over?

Tijdens de tournee ter promotie van hun boek grappen de succesvolle misdaadschrijvers Cameron en Lisa Murdoch dat niemand zo goed met een misdaad weg zou kunnen komen als zij – het is tenslotte hun werk. Dus als hun 7-jarige zoon Zach vermist wordt, vragen de politie en het publiek zich natuurlijk af of ze eindelijk hebben besloten te bewijzen wat ze al die tijd hebben gezegd; proberen ze aan te tonen hoe ze de perfecte misdaad kunnen plegen?

Wat een boek, wat een gebeurtenissen en wat een einde! Heel vlot geschreven thriller met een hoofdpersoon die regelmatig een soort van ongeleid projectiel is. Veel wendingen en ook wel wat onwaarschijnlijkheden, maar goed, dat mag wel in een thriller.

Nou mensen: alle drie lezen zou ik zeggen. Maar mocht je dat niet van plan zijn: welke ga je dan wél lezen?

De hand van Mustang Sally

Lieve mensen, ik denk dat ik het mooiste boek van 2023 al gelezen heb wat werkelijk waar: wat een ontzettend ontroerend, aangrijpend, mooi, bijzonder en fijn boek is ‘De hand van Mustang Sally‘ van Eva Posthuma de Boer.

In De hand van Mustang Sally van Eva Posthuma de Boer verandert een noodlottig ongeval eind jaren zeventig het leven van de familie De Ridder ingrijpend. Op de dijk voor hun boerderij schept een vrachtwagen de zesjarige Abel, die daarbij omkomt. Het verlies ontwricht het jonge gezin. De huisarts oppert een mogelijke strohalm, iets wat zou kunnen helpen tegen de ondraaglijke pijn: nog een kind.

Een jaar later wordt Kjeld geboren. Maar het kind lijkt in niks op de engelachtige Abel.

De hand van Mustang Sally volgt de bewoners aan de dijk, met de familie De Ridder als middelpunt, over een periode van veertig jaar. Een roman over de liefde tussen ouders en kinderen, die laat zien hoe tragische gebeurtenissen door generaties heen van invloed zijn.

Ik kan hier nog veel meer enthousiaste woorden neertikken, maar dat heeft geen enkel nut. Je moet gewoon heel, heel snel dit boek gaan lezen. Doen!!!

Niet van hier

Een boek dat is geschreven door de zus van een behoorlijk beroemde cabaretier en dat dan ook nog over je eigen dorp gaat dat moet ik natuurlijk lezen (en ook voor het eggie in de boekenkast hebben natuurlijk). Waar gaat ‘Niet van hier‘ over?

Aan de rand van het dorp Z wordt het levenloze lichaam van Nannie, een dansmarieke, gevonden. In dezelfde week verhuist een stads gezin naar het nieuwbouwproject in het dorp. Rifka Marsman, de dertienjarige dochter van het importgezin, moet haar plek zien te vinden binnen een gemeenschap die in shock verkeert. In de korte tijd tussen carnaval en kermis trekt Nannies geest haar naar een volwassener gebied, waar ze zonder die lokroep nooit zou zijn gekomen. Niet van hier is een helder geschreven psychologische roman. Vernuftig verteld vanuit de perspectieven van Rifka, de einzelgänger Heleen en een naamloze dakdekker, die het geheel van bovenaf beschouwt.

Tja, wat vond ik nu van dit boek. Het leest vlot, dat zeker. En er zitten ook best leuke en herkenbare stukjes in. Maar dat het me nu echt wist te boeien, dat kon ik toch ook niet zeggen. Ik vond uiteindelijk alleen de link tussen de vader van Rifka en Heleen een heel mooie. Al realiseer ik me dat dit wel een soort van spoileralert is. Maar ach, ik denk niet dat je dit boek nog gaat lezen toch?

Enne: mijn achternaam komt ook in het boek voor (al heet ik ‘van deN’, dus een eventuele link is daarmee natuurlijk weg. Mijn blognaam is een anagram van mijn achternaam en dat vind ik dan weer wel leuk! Want er zit ‘taal’ in en de oplettende lezer zal ongetwijfeld ooit gezien hebben dat alle categorieën hier in de voltooid verleden tijd staan of in ieder geval met ‘ge’ beginnen. Ook best talig toch?

 

Toen de wereld brak

Een van mijn favoriete schrijvers is John Boyne en toen ik laatst in de krant las dat hij een vervolg op ‘De jongen in de gestreepte pyjama‘ geschreven had, toen wilde ik dat boek dan ook heel graag hebben. In het eggie, voor in de boekenkast, bij de rest van Boyne-boeken. Dus ik vroeg dit boek aan sinterklaas, maar ik kreeg het al eerder: namelijk toen Mr.  T. en ik 28 jaar ‘verkering‘ hadden.

Waar gaat ‘Toen de wereld brak‘ over?

De nieuwe, grote roman van John Boyne: het vervolg op de bestseller De jongen in de gestreepte pyjama volgt Bruno’s zus Gretel, en verkent via haar op meeslepende en ontroerende wijze de nasleep van de oorlog en de effecten van een levenslang schuldgevoel

Gretel Fernsby woont al tientallen jaren in een luxe appartement in Londen. Ze leidt een ogenschijnlijk comfortabel en kalm leven, ondanks haar donkere verleden. Ze spreekt niet over haar ontsnapping uit Duitsland meer dan zeventig jaar geleden. Ze spreekt ook niet over de naoorlogse jaren in Frankrijk met haar moeder. En bovenal spreekt ze niet over haar vader, commandant van het meest beruchte concentratiekamp van de nazi’s, of over het gruwelijke lot dat haar broertje Bruno onderging.

Dan komt er een jong gezin wonen in het appartement onder haar. Gretel sluit aarzelend vriendschap met de negenjarige Henry, hoewel hij herinneringen bij haar oproept die ze juist probeert te vergeten.

Tja, wat kan ik zeggen? De meesterverteller schreef opnieuw een indringend en bijzonder mooi boek wat heel goed in elkaar zit. Je volgt Gretel vanaf de Tweede Wereldoorlog tot en met het heden, dat is de ene verhaallijn. De andere verhaallijn betreft de huidige tijd waarin Gretel omgaat met Henry en wat andere personages (vooral het personage Heidi en de plotwending rondom haar is geniaal). Boyne is een kunstenaar, hij schrijft soepele en prachtige zinnetjes en dat deed hij ook in dit boek.

Maar toch, een heel klein toch, Boyne wist mij met dit boek niet zo te raken als met ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ maar misschien is dat maar goed ook …

Allemaal hoeren

Het voelt best een beetje stom om een blog deze titel te geven, maar ja, zo heet dit boek van Franziska Weissenbacher nu eenmaal.

Een ontspannen dag in de tuin komt tot een abrupt einde, wanneer rechercheurs Hans Dijkma en Laura Mandemaker naar een plaats delict worden geroepen. Een jonge vrouw is vermoord in een nabijgelegen natuurgebied. Al snel volgen er meer moorden. Wie is deze seriemoordenaar die een merkteken achterlaat op de doden? Wat hebben de slachtoffers met elkaar gemeen? De rechercheurs storten zich op het onderzoek, dat wordt bemoeilijkt als er informatie wordt gelekt en er sprake blijkt te zijn van belangenverstrengeling. De spanning loopt op, zowel in de privésfeer als op het politiebureau. Slaagt het team erin de dader te stoppen?

Wat vind ik van dit boek (van een schrijfster die vele jaren in onze gemeente woonde)? Het is in ieder geval heel vlot geschreven, leest lekker weg, is niet te moeilijk en heeft verschillende plottwisten. Dus het is zeker aan te raden.

Maar wat ik toch een beetje lastig vond om te negeren is dat ik haar dus, soort van, ‘ken’ en ik de titel gewoon niet bij haar vind passen. Hahaha, dat klinkt niet heel logisch, maar goed, zo voelde het wel.

Fairy Tale

Ik houd lang niet van alle boeken van Stephen King, maar van een aantal juist weer heel erg! Zo staat ‘De Beproeving’ echt wel ergens in mijn top 10 en vond ik ook ’22-11-1963′ fantastisch. En zo zijn er nog meer boeken van hem die ik geweldig vind.

Een nieuw boek van King, lees ik dan ook vaak met voorrang. Wat vond ik van ‘Fairy Tale‘?

Charlie Reade ziet eruit als een doorsnee scholier. Hij is goed in honkbal en American football, en is een prima student. Maar hij draagt een zware last. Zijn moeder kwam om bij een auto-ongeluk toen hij tien was, en door het verdriet greep zijn vader naar de fles. Charlie leerde al op jonge leeftijd hoe hij voor zichzelf en voor zijn vader moest zorgen.

Dan, wanneer Charlie zeventien is, ontmoet hij een hond genaamd Radar en zijn baas, Howard Bowditch, een kluizenaar in een groot huis op de top van een hoge heuvel, met een afgesloten schuur in de achtertuin. Soms komen er vreemde geluiden uit die schuur.

Charlie begint klusjes te doen voor meneer Bowditch en verliest zijn hart aan Radar. Als Bowditch sterft, laat hij Charlie een cassette-bandje na met een verhaal zo absurd, dat niemand het ooit zou geloven. Wat hij zijn hele leven lang geheim heeft gehouden, is dat in de schuur een poort naar een andere wereld verborgen zit.

Het eerste deel van dit boek vond ik geweldig. En dat is dan het deel dat Charlie vertelt over zijn tijd met Howard. Echt supergaaf. Het tweede deel was ook echt wel mooi, maar af en toe te langdradig vond ik en dat is wel heel jammer. Maar goed, zoals het in sprookjes hoort, komt het uiteindelijk allemaal goed en daarmee is ook deze King voor mij toch wel een pareltje.

Hoop is een kleine vogel

Ik vond ‘Hoop is een kleine vogel‘ een heel erg mooi boek.

‘Hoop is een kleine vogel’ van Susie Finkbeiner is een aangrijpende roman over wat het betekent om familie te zijn, geschreven vanuit het perspectief van de vader, de moeder en de zus van Mindy, die is geadopteerd uit Vietnam. Over de emotionele rollercoaster van een adoptie uit een door oorlog geteisterd land, over de wens je kind te beschermen en het tegelijkertijd los te laten, en over de liefde van familie die veel verder gaat dan een bloedband.

Het verhaal omspant vier decennia, beginnend bij de adoptie in 1975 en eindigend in 2013, wanneer Mindy terugkeert naar Vietnam om haar biologische moeder te zoeken.

Wat ik heel bijzonder aan dit boek vond is dat het verhaal door drie verschillende personages (Linda, Bruce en Sonny) verteld wordt over de hoofdpersoon en dat die drie verhaallijnen ook in andere jaren plaatsvinden. Je krijgt op die manier een mooi beeld over wat die drie personen denken en voelen over de hele situatie en hoe zij meeleven en meevoelen met Mindy. Het is ook echt oprecht mooi om te lezen hoe bijvoorbeeld Sonny denkt en doet als ze er, ineens, een zusje bijkrijgt dat maar twee jaar jonger is dat haar. Hoe dat kleine ruzietjes oplevert, maar ook een  groot gevoel van saamhorigheid en beschermingsdrang. Ook de verhalen van Linda en Bruce zijn echt heel mooi. Ik zou zeggen: lezen dit boek!

Podimo en luisterboeken

Zoals een aantal van jullie wel zal weten houd ik erg van podcasts luisteren. Dat deed ik vooral via spotify maar op enig moment gingen een aantal van mijn favoriete podcasts over naar Podimo. Een betaalde podcastleverancier is dat. Ik vind het nooit zo’n probleem om te betalen voor iets waar ik veel plezier aan beleef en de eerste drie maanden waren ook nog ‘ns gratis dus ik nam een proefabonnement. Wat minder was, was dat Podimo, ook al downloadde ik vooraf via de wifi de te luisteren podcasts, data opslurpte. In no time was ik door mijn bundel heen en moest ik data bijkopen. Mmm, dat was niet zo heel erg tof. Er zat duidelijk iets niet helemaal goed in de app. Ik heb contact opgenomen en kreeg als doekje voor het bloeden nog drie extra gratis maanden. En de bug van de data is inmiddels ook verholpen gelukkig.

Helemaal happy ben ik nog niet met Podimo maar goed, dat komt wellicht vanzelf allemaal aan de orde als gebruikers met opmerkingen ter verbetering aankomen.

Waar ik wel heel blij mee ben is dat je op Podimo dus ook luisterboeken kunt downloaden en dat is best lekker zo tussen de podcasts door.

Ik luisterde inmiddels ‘Een tijd om nooit te vergeten’ en ‘Het schuilhuis’.

Een tijd om nooit te vergeten‘ gaat over de borduursters die de trouwjurk van prinses Elizabeth naaiden.

In de roerige tijden vlak na de Tweede Wereldoorlog worden borduursters Ann Hughes en Miriam Dassin uitgekozen voor een bijzondere opdracht: het maken van de bruidsjapon van prinses Elizabeth. Voor hen een kans om toe te werken naar een betere toekomst. Meer dan een halve eeuw later stuit Anns kleindochter op een paar geborduurde bloemen in de spullen van haar overleden grootmoeder. Als ze ontdekt dat het dezelfde bloemen zijn als die op de bruidsjapon van koningin Elizabeth, gaat ze op onderzoek uit.

Dit is best een heel tof boek en ik heb het met veel interesse gelezen. Vooral ook de informatie over hoe er in het atelier van Norman Hartnell gewerkt werd aan deze bijzondere jurk vond ik erg interessant. Ieder hoofdstuk wordt vanuit een van de drie hoofdpersonen verteld en deze vullen elkaar heel mooi aan.

Wat ik wel een beetje jammer vond, was het feit dat de stem van de vertelster op mij niet heel erg plezierig overkwam. Ik vraag me af op welke criteria deze stemmen gekozen worden.

Waar gaat ‘Het schuilhuis‘ over?

Het schuilhuis van Rachel van Charante speelt zich af in Lochem. Het is 1944 en de Tweede Wereldoorlog is in volle gang. De 18-jarige Victoria van Coevorden wordt door haar ouders vanwege grote financiële problemen aangespoord om te trouwen met haar steenrijke jeugdvriend Robert. Dan stort er een Engels gevechtsvliegtuig neer achter Victoria’s familielandhuis. De piloot overleeft de crash en Victoria biedt aan hem te helpen. In de gevaarlijke weken die volgen moet ze hem verborgen houden voor Robert en haar familie. Maar Robert houdt iets voor haar achter, en zodra Victoria dat ontdekt smeedt ze een plan waarvan ze de tragische gevolgen nog niet kan overzien.

Vijfenzeventig jaar later krijgt Victoria een advertentie onder ogen, en wordt ze alsnog door haar verleden ingehaald. Ze besluit haar stilzwijgen te verbreken… Het schuilhuis van Rachel van Charante is een schitterend historisch verhaal vol rijke details, dat je grijpt vanaf de eerste pagina.

Dit is ook weer een fijn boek met twee verhaallijnen: een historische en een uit de huidige tijd. Bijzonder om te lezen hoe de gegoede klasse in tijden van oorlog leefde en vooral ook de schijn ophield. Die verhaallijn trok me meer dan die uit de huidige tijd, daar rammelde het af en toe wel wat. Maar al met al: een fijn boek om naar te luisteren tijdens het wandelen.
 
Ik denk dat er nog heel wat luisterboeken zullen volgen.

Band of Brothers

Voor mijn werk ben ik weer druk bezig met de voorbereiding van de viering van de bevrijding in september. En er zijn zelfs al weer wat zaken gestart richting 2024 als we 80 jaar geleden bevrijd zijn.

Een van de grote gebeurtenissen hier is natuurlijk Operatie Market Garden 1944 waarover ik al meerdere keren blogde. De serie Band of Brothers keek ik een paar jaar geleden voor het eerst en onlangs luisterde ik alle afleveringen van Alle Geschiedenis Ooit waarin de tien afleveringen van de serie uitgebreid besproken werden (en nu wil ik de serie binnenkort dus weer gaan kijken want ik heb zoveel nieuwe info uit die podcast gehaald, maar dat geheel terzijde).

Het echte boek lag hier al een aantal jaar in de kast maar ik had het nog nooit gelezen. Daar moest maar ‘ns verandering in komen. Ook omdat er in september aanstaande een grote afvaardiging van de 101ste Airborne Divisie naar onze gemeente komt vond ik dat dit nu ‘ns echt het moment zou moeten worden om het boek te lezen.

Band of Brothers vertelt het persoonlijke verhaal van de soldaten van de bijzondere eenheid – Easy Company – die in de Tweede Wereldoorlog altijd en overal de gevaarlijkste opdrachten kreeg toebedeeld. Het authentieke verhaal is gebaseerd op urenlange interviews met de weinige overlevenden van Easy Company, aangevuld met brieven en dagboeknotities van de soldaten zelf.
Stephen E. Ambrose luisterde, noteerde en vergeleek alle verhalen met elkaar en schilderde uiteindelijk een haarscherp en aangrijpend beeld van het leven en de lotgevallen van deze Amerikaanse helden, in hun eigen woorden.

En tja, wat kan ik zeggen? Ik heb het boek met heel veel interesse gelezen. Het leest ook fijn en er worden een heleboel dingen goed uitgelegd. Het boek windt er ook geen doekjes omheen. Oorlog is vies en rauw en haalt het beste én het slechtste in de mensheid naar boven.

Wat heb ik een enorm respect voor deze jonge jongens die zoveel jaren geleden de keuze maakten om het leger in te gaan om in verre, verre landen te gaan vechten voor de vrijheid. En wat heb ik nog steeds een enorm respect voor de hedendaagse militairen.

Louis & Louise

Oh, ik vond ‘Louis en Louise‘ echt zo’n mooi boek. Een origineel boek ook. Want hoe verlopen levens als je geboren wordt als jongen of als meisje?

Op 8 september 1978 wordt een baby geboren – en vanaf dat punt splitst het verhaal zich in tweeën. Louis en Louise zijn dezelfde persoon in twee verschillende levens. Het enige verschil is de laatste letter van hun naam. Ze hebben dezelfde beste vrienden, hetzelfde rode haar, dezelfde droom om ooit schrijver te worden. Ze maken dezelfde verschrikkelijke nacht mee, en moeten leven met de gevolgen, Louis als man en Louise als vrouw.

Echt heel erg mooi, met sympathieke personages en gebeurtenissen die heel anders lopen als je dus een jongen/man bent of een meisje/vrouw. Ik zou zeggen: lezen dat boek.

De nieuwste Helen Grace heb ik ook al weer een paar dagen uit. Met ‘Kom eens gauw‘ schreef Arlidge de elfde aflevering met haar in de hoofdrol.

Laat op de avond komt een jonge vader thuis. Zijn dochtertje ligt rustig in haar bedje te slapen en die aanblik is een schrijnend contrast met de ravage die hij aantreft in zijn echtelijke slaapkamer, waar zijn vrouw levenloos in bed ligt. Op brute wijze is ze om het leven gebracht. Een paar dagen later komt een moeder thuis van een late dienst en treft haar tienerzoon aan in de woonkamer. Vermoord. Beide moorden lijken met hetzelfde wapen te zijn gepleegd, maar wat is het verband?

Terwijl inspecteur Helen Grace zich op de zaak stort, bevindt haar leven zich op een keerpunt. Haar meest recente aartsvijand loopt nog vrij rond en maakt dat ze geen stap kan zetten zonder drie keer achterom te kijken. Als zich een grote tragedie voordoet, is Helen nergens meer zeker van en al helemaal niet van haar baan. Haar trouwe partner Charlie zal tijdelijk in haar voetsporen moeten treden, maar is ze daar wel klaar voor?

Helen is en blijft een sympathiek personage maar het gevoel bekruipt me dat ze haar langste tijd wel gehad heeft. Het boek leest, net als in de andere delen, als een tierelier, maar het wordt een beetje een kunstje heb ik het idee. Je zou van ieder hoofdstuk de helft kunnen lezen en dan mis je volgens mij nog steeds niet. Tegelijkertijd lukt het Arlidge als altijd een bijzondere moordenaar te creëren waarvan je als lezer (of nou ja, ik dan) gewoon wilt weten hoe het in elkaar zit. En als lezer (of nou ja, ik dan) wil je volgens mij gewoon alle delen lezen.

Dit deel eindigt overigens wel met heel veel ‘afgeronde’ draadjes en spoiler zelfs Emilia wordt vrij aardig, dus misschien dat Arlidge Helen bijna met pensioen stuurt?

Violeta

Oh, ik houd (bijna altijd) van de boeken van Isabel Allende. Ik las ‘Violeta‘ en ik heb van iedere bladzijde genoten!

Violeta del Valle komt ter wereld op een stormachtige dag in 1920, als eerste meisje in een gezin met vijf onstuimige broers. Haar leven wordt vanaf het begin gekenmerkt door buitengewone gebeurtenissen. De schokgolven van de Eerste Wereldoorlog zijn nog steeds voelbaar als de Spaanse griep de kusten van Zuid-Amerika bereikt, bijna precies op het moment van haar geboorte.

Dankzij de vooruitziende blik van haar vader zal het gezin ongeschonden uit deze crisis komen. Maar algauw volgen er nieuwe problemen. De Grote Depressie verstoort het luxueuze leven in de grote stad dat Violeta tot dan toe heeft gekend. Haar familie verliest alles en moet zich terugtrekken in een afgelegen deel van het land. Daar wordt Violeta volwassen en ontmoet ze haar eerste minnaar…

In een brief aan iemand van wie ze zielsveel houdt, schrijft Violeta over de armoede en voorspoed, de verliezen en vreugdes, en over de grote liefdes van haar leven en het verwoestende liefdesverdriet dat daarna kwam. Belangrijke ontwikkelingen in de geschiedenis hebben haar turbulente leven bepaald: de strijd voor vrouwenrechten, de opkomst en ondergang van tirannen en uiteindelijk niet een, maar twee pandemieën.

Het is gewoon een prachtig, bijzonder, innemend, mooi en tragisch boek. Het enige wat ik er verder nog over kan zetten is dat ik in mijn hoofd de hele tijd VioleTTa las (en sprak) terwijl het toch echt maar met één ‘T’ is. Maar op de een of andere manier vind ik VioleTa gewoon niet bij het hoofdpersoon passen.