Op wat schilderwerk na. En de warmtelamp doet het helaas ook nog niet. Maar verder dus klaar!!! Heel erg blij en nog blijer als straks de vloerverwarming weer aan mag.

De voorfoto’s zijn hier te vinden.

Goed, ik was dus een tiental dagen erg druk met een aantal Amerikaanse militairen. En op een aantal momenten waren er dat dus 150 in totaal. Geen kattenpis en geen aantal dat je even iets aanbiedt (kostentechnisch gezien).

Een klein aantal heb ik wel een paar keer op wat goed eten kunnen trakteren, maar meestal dus niet. De soldaten kwamen allemaal over uit Roemenië en Polen waar ze in Navo-verband de boel in Oekraïne/Rusland in de gaten houden. Voor ons. Ik vind dat pittig hoor, en bewonderingswaardig, maar daar gaat dit blogje niet om.

De meesten van hen zijn 9 maanden van huis en heel af en toe mogen ze even ‘ontspannen’. Niet in Amerika, maar elders in Europa. En zo waren er rondom de herdenking van 78 jaar Market Garden dus ongeveer 150 in onze gemeente (of nou ja, ze waren ook nog ‘ns behoorlijk ver van hier gestationeerd).

De soldaten mogen dan kiezen: of een gratis MRE (Meal Ready to Eat) of op eigen kosten eten. In de periode dat ze hier waren zag ik dan ook behoorlijk wat militairen de supermarkt(en) binnengaan. Anderen kozen voor restaurantjes of cafetaria’s en weer anderen kozen dus voor de MRE. En laat ik nou per ongeluk een MRE ontvangen hebben van een van hen. En gelukkig was het hier geen ‘commercial resale’ want dat is unlawful zoals op het zakje hieronder staat.

Deze militair had gewoon een MRE over en zou de volgende dag vliegen, dus wat hem betrof mocht ik het best een keer proberen.
De inhoud: een boel zakjes. Het groene zakje links is het ‘oventje’. Daarin doe je het andere groene zakje rechts en daar voeg je dan een heel klein beetje water aan toe. Dan warmt de inhoud vanzelf op. En dat is toch wel een soort van magisch nietwaar? Zo eten de militairen dus blijkbaar ook tijdens oefeningen (of erger, tijdens missies en/of oorlogsgebieden).

Het prutje hieronder hoort bij een mierzoet drankje. Maar dat is best te nassen. Zeg maar. En zit echt boordevol vitamines en calorieën.

Het is wel een beetje een rare combi vind ik eigenlijk. De ‘chicken noodles en vegetables in sauce’ met appelmoes en crackers. Maar goed, misschien begreep ik de bedoeling niet helemaal.

Heel warm waren de noodles en zo niet, maar het smaakte meer dan prima.

Als laatste at ik dus de crackers maar met de meegeleverde pindakaas en ‘apple jelly’. En dat was ook helemaal niet verkeerd. Alles zit propvol calorieën en dat is natuurlijk ook wel nodig om je soldaten aan de gang te houden.

Best bijzonder om dit een keer te mogen proberen. Maar ik begrijp heel goed dat de meeste militairen hier niet heel erg wild van worden en daarom vaak voor die friettent, supermarkt of restaurant kiezen.

Tot ergens in de pruimentijd augustus.

Hoe ga jij de hitte te lijf?

2.427.015 Bierdopjes rijgen leverde een lint op van 10.932,50 meter. Het oude ‘record’ van 216.647 bierdopjes is daarmee verpulverd!

Waar een klein dorp groot in kan zijn! Het lint kriskraste door heel het dorp, van dikke rijen tot sierlijke cirkels en figuren. Echt zo leuk.

En de bierdopjes? Die werden gedoneerd aan het goed doel: Duchenne Heroes.

Ik ben een keer op een all in weekend geweest. Dat is heel lang geleden en ik vond er niet heel veel aan. Ergens geloof ik (en ja, ik scheer nu heel bewust een heleboel mensen over één kam!) dat dat ‘all in’ concept het slechtste in de mens naar boven brengt. Ongegeneerd schransen, teveel op borden scheppen en dat vervolgens laten staan, half lege glazen laten staan: het is niet mijn ding.

Wat ik me vooral nog goed herinner van dat weekend is dat we nauwelijks buiten zijn geweest en als ik daar nu bij stil sta dan vind ik dat vooral heel gênant. Want ‘waarom zouden we weggaan als alles hier gratisch is?’. Ter verdediging wil ik aanvoeren dat ik toen begin 20 (denk ik) was dus ik wist niet beterder. Eerlijk gezegd weet ik niet eens meer of ik deze onderneming met Mr. T. heb gedaan of met mijn ex. Hahaha, zo erg heb ik het verdrongen.

Geen ‘all ins’ meer dus voor mij. En dat betekent automatisch, geen ‘all in-vakanties’ voor mijn gezin. Dat komt deels ook omdat ik, als ik op vakantie ben, vooral op pad wil zijn. Dingen wil doen, wil wandelen, cultuur wil snuiven, stadjes wil bezoeken, musea en kerken wil zien en nog veel meer. Ik wil in winkeltjes rondstruinen of in supermarkten zoeken naar eten om zelf te bereiden. Dat is niet altijd gemakkelijk vind ik. Soms is er bizar weinig (herkenbaar :-)) vlees te koop of zijn de groenten van dusdanige kwaliteit dat we ze in Nederland zouden laten liggen (slecht, ik weet het!). Maar ik vind het toch vooral heel lekker om rond te snuffelen, zelf wat bij elkaar te sprokkelen en dan, in die enorm slechte pannen van het verblijf waar we zitten er toch iets van in elkaar te flansen. Ja, die pannen en slechte messen en zo in de accommodaties waarin we vaak zitten: daar kan ik ook nog wel een logje aan wijden. Ik neem wat dat betreft steeds vaker mijn eigen messen en een aantal pannen mee. En oh, die heerlijke stalletjes met zoveel verschillend fruit langs de weg vaak. Wat een zaligheid!

Maar vertel: ben jij van de all in? Of pruts je ook zelf liever wat in elkaar? En als je in een huisje of stacaravan zit: neem jij dan ook je eigen spullen mee? 

Iemand nog aanvullingen?

Ik probeerde je al een paar keer te mailen, maar ik krijg mijn mailtjes steeds retour.

Dat je niet denkt dat ik niet reageer. Ik weet niet zo goed hoe ik je nu moet bereiken, vandaar maar even op deze manier! ;-)

Ik weet niet meer waar ik deze foto’s tegenkwam dus kan helaas de bron niet vermelden. Maar wat ik wel weet is dat ik ze geweldig vind!

Update: Liesbeth wist te melden dat deze foto’s van Helga Stentzel zijn. Al googlend vond ik nog veel meer leuk werk van haar. En ik volg haar inmiddels op Instagram ♥.

Hoe doe jij dat? Was buiten te drogen hangen? Of doe je dat binnen of in de droger?