Van half september tot en met half oktober zitten we een maand in de rotzooi en zullen we ‘uit moeten douchen’.

Want we gaan de badkamer verbouwen!!!! Eindelijk!!!!

Toen ik in  april 1996 bij Mr. T. kwam wonen was de badkamer een groot drama. Het eerste wat er daarom veranderd moest worden was de badkamer. In september 1996 werd er gesloopt en gebouwd.

En nu is het tijd voor iets nieuws. Het bad had er van mij sowieso nooit in gehoeven en douchen in bad is niet heel tof. Zeker niet als je een nieuwe heup hebt. De enige die fanatiek gebruik maakt van het bad is Saar.

En zo gaat het worden. Alles gaat er uit. Alles. Ook het plafond. Hoera eindelijk de witte plastic schrootjes weg!

Ik kijk enorm uit naar de warmtelamp. Met de chronische pijn in mijn lijf moet dat zalig zijn. Hoop ik.
Ik kijk niet uit naar het slopen en de rotzooi en zo en vier weken is best lang. Gelukkig kunnen we douchen bij mijn ouders en bij Ova. Bij Ova zullen jullie denken? Ja, bij Ova. Want ook die heeft snode plannen, maar daarover op een ander moment meer.

Het valt nog niet zo mee om een leuke afbeelding te vinden als je 12 jaar getrouwd bent. De meeste gaan natuurlijk over 12½ jaar getrouwd (wat wij op 15 oktober groots gaan vieren want mijn 50ste verjaardag immers viel behoorlijk in het water). Maar deze kan er wel mee door vond ik.

De meiden zijn allebei drie dagen op een groot festival hier in de buurt en mijn ouders komen niet lunchen vandaag. Dus we hebben het rijk alleen. Ik denk dat het, het is immers zaterdag, weer een poets- en wandeldag zal worden.

Voorts heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat Mr. T. mij vanavond mee uit eten neemt. Waar? Geen idee. Maar omdat ik die betrouwbare bron hoog heb zitten, heb ik het restaurant dat ik reserveerde om hem te verrassen maar geannuleerd. En nu maar hopen dat mijn betrouwbare bron ook echt betrouwbaar was.

Dronk ik vroeger nooit bier, ik heb een soort van liefde ontwikkeld voor speciaal bier. En dat weten de mensen inmiddels. ;-)

Zo kwam het dus dat ik met mijn verjaardag een aantal flesjes met speciaal bier cadeau kreeg. Een daarvan was ‘Sweet Baby Jesus’ van Vet & Lazy. En nou, die was superlekker. De Kapittel van Watou was wat minder vond ik.

Samen met Ova en Mr. T. borrelden we wat en deden we twee potjes boerenbridge. Die ik uiteraard allebei won.

Het was maar goed dat ik van te voren een flinke wandeling had gemaakt. Want al die calorietjes …

En hoe fijn is dat: gewoon wandelen in je korte broek!


Het was een fijne zondag!

Drink jij ooit speciaalbier? En zo ja, wat is je favoriet? En boerenbridge: ken je dat?

Hoera, jarig! Pak ‘n stukje taart en vier met me mee!

Dit jaar gelukkig geen coronaverjaardag. Maar het feestje dat ik vier zal toch een wat meer gepland feestje zijn. Nodigde ik pré-corona mensen uit vanaf pak ‘m beet 14.30 uur en zagen we vervolgens wel tot hoe laat het feestje duurtje, nu doe ik het anders.

Want als een ding me duidelijk is geworden in de afgelopen twee jaar is dat kleine groepjes toch ook wel heel erg leuk zijn. Want dan heb je echt aandacht voor elkaar. ‘s Middags komen daarom mijn ouders en mijn schoonzussen en hun partners lunchen en ‘s avonds komen er een stuk of 14 vrienden (waaronder een paar mensen die ik eigenlijk nooit uitnodigde maar die ik er dit jaar graag bij wilde hebben. En ik heb ook mensen juist niet meer uitgenodigd, want ik dacht ‘dit is hét moment’ om bepaalde tradities te doorbreken 😉 😇).

Twee jaar geleden zouden we mijn 50ste verjaardag groots vieren (in de kroeg, met een dj en dansen en zo) maar dat ging uiteraard niet door. Daarbij stierf vandaag twee jaar en drie dagen geleden mijn schoonvader. Met hem deelde ik jarenlang mijn verjaardag en het zal dus ook altijd een beetje zijn dag blijven. En dat is natuurlijk meer dan prima. Toen het grote feest niet doorging wilden we dat inhalen in januari 2021. Maar ja, dat werd ‘m ook niet. Nu gaan we op 15 oktober 2022 een heel ander soort feest geven. Namelijk dat we 12½ jaar getrouwd zijn! Dus dat grote feest hebben we zeker nog in het verschiet, maar voor nu vier ik mijn verjaardag gewoon redelijk bescheiden.

… wordt vandaag 77 jaar!

Gefeliciteerd met je verjaardag lieve Kier! Love you lots and lots! ♥♥♥

Het is een iets vager streepje dan dat van Ova eergisteren, maar het is wel mijn vage streepje: een positieve zelftest dus en dat was te verwachten. Na Saar en Ova ben ik nu de pineut. Ik heb wat verkoudheidsklachten, een zere keel, wat hoofdpijn en af en toe wat koude rillingen dus ik hoop dat het daarbij blijft.

De zelftest van Mr. T. was negatief maar we zijn vanmiddag maar allebei naar de GGD gegaan voor een PCR-test. Op die uitslagen wachten we nu dus.

Het begon begin februari met Saar en misschien hadden we meteen moeten doen waar ik toen al een beetje over dacht, dan waren we er wellicht nu al vanaf geweest. Ook Mr. T. die nu misschien pas over een paar dagen positief gaat testen (of niet, dat kan natuurlijk ook nog).

Enfin: de meiden zijn stiekem ook wel blij want nu kunnen ze in ieder geval gaan carnavallen.

Het wordt dus een week thuiswerken en alleen even naar buiten voor een wandeling. En ja ik weet dat dat eigenlijk niet de bedoeling is, maar met het voorspelde boutweer de komende week kom je toch niemand tegen.

Ik heb met haar te doen, met Saar. Niet alleen zit ze al sinds woensdagmiddag op haar kamer, ze was ook nog eens best ziek: veel spierpijn, hoofdpijn, schorre keel en heel, heel moe. Heel, heel moe is ze nog steeds, de rest gaat sinds het eind van de middag beter gelukkig. Hopelijk blijft dat zo en verdwijnt de vermoeidheid ook snel.

Ook hier beneden is de sfeer anders dan anders. Ik mis Saar, ik vind het stom en raar en zou zo met haar ruilen als het kon. Soms vraag ik me ook heel erg af of het allemaal wel nodig is om het zo te doen met die isolatie. Zou het niet beter zijn als we het gewoon alle vier een keer krijgen? Of beschermt die booster ons dan toch zo goed dat wij het niet (gaan) krijgen? En natuurlijk moet je het ook gewoon niet willen krijgen want, ook al verloopt Omikron blijkbaar mild, het kan toch anders uitpakken.

Saar doet het hartstikke goed maar soms, als ik iets naar haar toebreng en even met haar klets dan lijkt ze soms bijna in huilen uit te barsten en pffft, is het egoïstisch om te hopen dat dat niet gebeurt? Want ik geloof niet dat het me dan nog lukt om afstand te houden. Ze geeft aan dat het niet meevalt en dat snap ik. Ze heeft maar een klein kamertje waar eigenlijk alleen een bed en een kast in staan. Dan is er nog een beetje ruimte waar ik een oude leunstoel neer heb gezet die normaal op onze slaapkamer staat. Dag in dag uit op je bed zitten en liggen is volgens mij bijna niet vol te houden. Verder vermaakt ze zich met haar smartphone en wat lezen. Donderdag en vrijdag was er digitaal onderwijs te volgen. En gelukkig belt ze veel met haar vriendinnen.

Voor Ova is het ook best lastig. Als je geboosterd bent en geen klachten hebt dan hoef je niet in quarantaine dus mag je in principe gewoon je dingen doen maar dat voelt best wel raar. En als je dan met wat vrienden afspreekt waarvan er een zegt dat je eigenlijk niet mag komen omdat zij niet geboosterd is dan geeft dat best wel wat stress en gedoe. Dat deze vriendin nu zelf in quarantaine zit omdat een huisgenoot positief getest is laat zien dat zo’n booster toch nog niet zo gek is. De rest vind het prima dat ze komt dus Ova en ik gun haar een fijne avond omdat ze sinds woensdag ook niet meer weg geweest.

Ova, Mr. T. en ik doen inmiddels een boel zelftesten. Gelukkig zijn die nog steeds negatief en ik hoop dat dat zo blijft!

Het is inmiddels niet meer de vraag of het gaat gebeuren, maar wanéér het gaar gebeuren. Gisteren deed Saar een positieve zelftest. Vanmiddag gaan we naar de GGD voor de test. Eigenlijk dacht ik, heeft het wel nut om dat te gaan doen, maar omdat ze niet geboosterd is en omdat ze onder de 18 is lijkt het niet onverstandig. Daarbij vind ik het ook een plicht om de regels van de overheid te volgen. En dat ongeacht hoe gaat gaat lopen met qr-codes en 2G of 3G of wat dan ook.

Mr. T., Ova en ik deden gisteren ook een zelftest en die was voor ons alledrie negatief. Eergisteren aten Ova, Saar en Mr. T. bij mijn ouders (ik had gewoon een ienieminie borreltje op anderhalve meter afstand 🍷) dus ik hoop dat dat geen gevolgen heeft. Gelukkig zijn mijn ouders ook geboosterd.

Saar zit nu boven op haar slaapkamer en ik vind dat echt zo niet leuk. Omdat wij geen klachten hebben, geboosterd en negatief getest hebben hoeven wij niet in quarantaine. Ova werkt voor de zekerheid de rest van de week thuis en ik heb alleen morgenochtend een afspraak die geheel coronaproof is te doen. Mr. T. is vanochtend gewoon naar zijn werk vertrokken. En mochten we wel klachten krijgen dan nemen we uiteraard onze verantwoordelijkheid.

Mijn gevoel zegt: gewoon allevier ons ding doen in huis (dus Saar ook beneden laten komen maar dan wel op afstand) en het maar gewoon laten gebeuren als het moet gebeuren maar ik denk toch niet dat dat verstandig is. We hebben nu een soort van afspraak dat als er nog een van ons positief mocht testen (afkloppen) terwijl Saar nog boven zit dat we dan waarschijnlijk gewoon de isolatie uitbreiden tot ons hele huis.

Saar zelf voelt zich niet goed is verre van fit dus hopen we dat ze vooral heel snel opknapt 🙏🍀.