Wat een jaar mogen we 2020 wel noemen nietwaar?
Zelfs een goede schrijver krijgt zo’n script niet voor elkaar.

Januari en februari verliepen gewoon zoals dat ieder jaar gaat
Maar vanaf maart staat Europa in standje paraat.

Een virus bepaalt vanaf dat moment ons leven
En lijkt voornamelijk te nemen en weinig te geven.

Hoe bizar het leven soms lopen kan bleek al snel
Want toen kwam J.. zijn gezondheid in de knel.

Hij was grieperig, niet fit en zijn vooruitzichten niet goed
Toen bleek dat hij corona had maakte dat de situatie bitterzoet.

Want ondanks de regels die er op een gegeven moment kwamen
Konden jullie drieën toch voor hem zorgen: samen.

Dat was heel verdrietig, maar op een bepaalde manier ook bijzonder
En was in deze bizarre tijd van restricties bijna een wonder.

Jouw vader heeft al met al een prachtig en mooi leven mogen leven
Hij stierf met jullie erbij en dat was jullie en hem gelukkig gegeven.

Sint heeft veel respect voor hoe jij het daarna deed
Met die thuisquarantaine die ook nog bijdroeg aan het leed.

Maart en april hadden soms wel wat weg van een film noir
Veel dingen mochten niet, dat was best heel raar.

De scholen gesloten, restaurants dicht, codes in allerlei kleuren
Maar gelukkig kon jij na een tijd bij … weer opfleuren.

Je kon weer aan het werk en dat vond je hartstikke fijn
Al is bij … af en toe het ‘huis ook te klein’.

Mensen die mopperen, lange dagen en veel druk gedoe
‘t Is niet fijn, maar gelukkig kun je nog naar je klanten toe.

Nieuwe bussen kwamen er en wat bleek toen al snel
Ze zochten een ‘acteur’ voor een reclamefilm en trokken aan jouw bel.

Een dag mocht jij vervolgens ervaren hoe dat filmen in zijn werk gaat
Doe dit, doe dat, nog een keer: maar het was een leuk resultaat.

Het jaar ging verder en we deden allemaal ons best
Wennen aan ‘het nieuwe normaal’ voelt soms als een pittige test.

Soms waren jullie verdrietig, opstandig of boos, maar meestal ging het wel goed
‘Het is zoals het is’, is jouw credo en geeft ook wel moed.

De geplande vakantie naar Frankrijk werd geannuleerd
Ermelo en Mechelen werden door jullie echter hoogst gewaardeerd.

Er werden terrasjes gepakt, gekletst, gelachen en gekeest
De wandeling naar het Hijgend Hert was een waar feest.

Nederland is mooi, daar getuigen meer dan genoeg films van
Sint hoopt echter dat hij volgend jaar toch weer naar Frankrijk kan.

Je vrijwilligerswerk ligt grotendeels stil, je hoeft niet meer naar E..
Dat betekent een andere invulling van je vrije tijd: een heel nieuw ontwerp.

Geen theaterbezoek, geen wedstrijden, geen bardienst, nauwelijks bezoek
Gelukkig is daar jouw trouwe sudoku en af en toe een boek.

Het was dan wel geen film, maar ook op dat vlak werd je een beetje beroemd
Een interview bij NPO en in het indrukwekkende boek van Hella wordt jouw naam genoemd.

Ach Mr. T., als we 2020 in een film vast konden leggen wat zouden we dan zien?
Een wereld in vuur en vlam of juist veel klein geluk en saamhorigheid misschien?

Want is het niet zo dat juist het tevreden kunnen zijn met fijne momentjes
Je kunt zien als allemaal mooie en kleine presentjes.

De zon die schijnt, een blauwe lucht, Wiske die knort, Suske die wil kroelen
Samen voor de buis, een vieuxtje: je thuis lekker senang voelen.

En tja, dat woordje ‘thuis’ is nog nooit zo beladen geweest als in dit jaar
Blijf thuis, ontvang niet te veel mensen, blijf op afstand van elkaar.

Jullie deden het zo goed mogelijk en volgens mij lukte het wonderwel goed
Om het thuis fijn te hebben: en dat maakte deze periode toch best zoet.

Dus die film van 2020: het wordt geen thriller, horror of science fiction
Al had ik de uiteindelijke film toch liever doorgespoeld als dat kon.

Dit gedicht is nu lang genoeg geworden, ik kap er nu mee
Kijk maar in de camera voor je cadeautjes: ik hoop dat je ermee bent tevree.

Heel veel groeten en een boks,
Sinterklaas

Vanavond vieren we, als altijd, pakjesavond conform het beproefde recept: mijn ouders komen en samen met Ova Haar Lief zijn we met zeven. Er zijn cadeautjes en natuurlijk surprises.

Wat we wel doen is de eettafel vergroten zodat deze vierkant wordt en mijn ouders op veilige afstand van ons kunnen zitten.

Saar heeft beloofd te koken; straks ga ik even naar de supermarkt om de boodschappen daarvoor te doen. Ik hoop op een heerlijk avondje. Dat zal best goed komen!

Vier jij vanavond sinterklaas en hoe pak je dat aan?

Hoera! Vandaag vieren Mr. T. en ik 26 jaar verkering!

Tot u typt een enorme bofbips. Een enorme bofbips die van haar man, haar dochters en Ova Haar Lief voor haar 50ste verjaardag een weekendje Texel kreeg (en ook nog een weekendje Lissabon met Mr. T., maar wanneer dat ooit gaat gebeuren coronatechnisch gezien is een heel ander verhaal, maar dat terzijde). En dat weekendje, dat vond afgelopen week plaats.

Afgelopen vrijdag vertrokken we rond 15.00 uur met een volgepakte auto. We hadden er zin in! Na een voorspoedige reis arriveerden we tegen 17.30 uur bij de haven in Den Helder en zagen we net de veerboot wegvaren, maar gelukkig was er op die van 18.00 uur een plekje voor ons vrij.

Alles, maar dan ook alles was door Mr. T. en (vooral) Ova en Saar geregeld. Ze hadden een prachtig huisje geboekt bij Roompot. Ik hoefde nergens aan te denken (alleen zelf mijn kleren inpakken) al was het maar goed dat ik vorige week even tussen neus en lippen informeerde of er al iemand geregeld was om voor Suske en Wiske te zorgen.

Nadat we gearriveerd en geïnstalleerd waren aten we een heerlijke pastasalade die Ova al gemaakt had en daarna wandelden Mr. T. en ik nog even richting strand. Alhoewel: even, dat was nog best een heel eind en we kwamen in het pikkedonker terug in het huisje. ‘s Avonds speelden we regenwormen en genive en vooral dat laatste spel vind ik echt heel erg leuk. Het was een fijne avond!

De volgende ochtend hoefde ik zo maar aan te schuiven bij het ontbijt en nadat er opgeruimd was trokken Mr. T. en ik onze wandelschoenen aan voor een wandeling en gingen Ova, Haar Lief en Saar zwemmen. Rond 12.00 uur werden we weer allemaal ‘thuis’ verwacht want ‘s middags waren er kaartjes voor Ecomare gereserveerd. Daar hebben we ons een aantal uur meer dan vermaakt en daarna liepen we naar Paal 17 voor een echt Texels biertje met voor Saar een warme chocolademelk.

Het was gelukkig droog maar wel erg koud vonden we (binnen was er geen plek), dus we hielden het bij dat ene biertje en wandelden toen terug naar het park. We hadden wel gezien dat de bezetting op het park hoog was (bij bijna ieder huisje stond wel een auto geparkeerd) maar dat dat vervolgens betekende dat we voor die avond nergens meer een restaurant konden reserveren hadden Mr. T. en Ova even niet ingecalculeerd. Uiteindelijk gingen we dus naar het restaurant van het park zelf waar we prima gegeten hebben al was de mot (ja echt!) op de carpaccio van Saar niet echt de bedoeling natuurlijk.

Na het eten terug naar het huisje waar we de rest van de avond doorbrachten met spelletjes doen, kletsen en vooral genieten van elkaars gezelschap.

Op zondag mocht ik wederom gewoon aanschuiven bij het ontbijt. Echt, ik ben zo geweldig verwend dit weekend. Het was een waar feestje. Ik hoefde echt nergens aan te denken, niets te regelen, bijna nooit mee op te ruimen en eigenlijk ook niets te betalen al heb ik dat uiteindelijk wel een paar keer gedaan want ik voelde me af en toe gewoon een beetje bezwaard.


Voor de zondag hadden we elektrische fietsen gehuurd en daarmee hebben we het eiland rondgefietst. We gingen noordwaarts langs de duinen en vooral de eerste kilometers hadden we pas in de gaten hoe druk het was. Naast elkaar fietsen was geen optie, zo druk. Dat werd beter toen we op de punt van Texel naar het oosten afbogen, toen werd het snel rustiger. We genoten van een heerlijke lunch bij Prins Hendrik. De luchten waren af en toe behoorlijk dreigend, maar het bleef vooralsnog gelukkig droog.

We vervolgden onze fietstocht tot in Den Burg, toen hadden we er ongeveer 40 kilometer opzitten en was het zo’n 15.00 uur. Ik wilde nog graag de begraafplaats voor de Georgiërs zien maar dacht ook dat ik de kinders daar niet echt een plezier mee zou doen. Daarbij zouden zij graag nog een keer gaan zwemmen dus in Den Burg fietsten zij richting De Koog en wij richting de begraafplaats.

Nadat Mr. T. en ik die bezichtigd hadden en weer ‘ns nadachten over de waanzin van de oorlog startten wij onze stalen rossen weer. En tja, toen gingen die dreigende luchten los: regen, regen, regen! Tot op ons ondergoed nat arriveerden we in het huisje waar we weer wat op konden warmen. Wat een bui!

Toen de kinderen terugkwamen van het zwemmen hebben we samen genoten van heerlijke hapjes/tapas en fijne gesprekken. En het was ook echt fijn al zijn er ook af en toe wel even wat moppertjes op elkaar geweest. Maar ik denk dat dat niet erg is en ook hoort bij van elkaar houden.

Die avond kwam ‘Weet ik veel‘ op tv en als we thuis zijn spelen we eigenlijk altijd mee, dus ook in Texel zaten we standby. Ik ben de enige die meedoet met de app al doe ik altijd mee zonder synchronisatie met het geluid, want dan word ik er na het reclameblok altijd uitgegooid. Dus ik moet extra opletten omdat de tijd soms al zo goed als op is voordat op tv soms de bijbehorende plaatjes verschijnen. Een ander nadeel van de app is dat je niet kunt corrigeren … De rest doet op papier mee en we controleren elkaar niet. Of alles dus altijd eerlijk gaat waag ik te betwijfelen, maar dat komt waarschijnlijk ook vooral dat ik voor de tweede keer op rij niet gewonnen heb ;-)

Na ‘Weet ik veel’ kwamen opnieuw de kaarten tevoorschijn voor een potje Geniva. En al speelde Ova in eerste instantie Saar, Mr. T. en Haar Lief weg en stond ze ver voor (of achter eigenlijk, want ze had het minste punten) uiteindelijk versloeg ik haar! Hoera!

En toen was het alweer maandag en zat ons weekendje er bijna op. We ruimden op en rond 9.50 uur vertrokken we richting boot. Helaas misten we de boot van half elf net waardoor we pas om 11.00 uur de overtocht konden maken en pas rond 12.30 uur in Amsterdam arriveerden. Want als je toch langs Amsterdam komt, dan moet je er ook even heen vind ik.

Want ja, Amsterdam. Ik weet niet wat die stad heeft, maar ik vind het er altijd zo tof. We parkeerden op P+R Zeeburg en gingen vandaar uit met de tram richting centrum. Dit was voor mij de allereerste keer dat ik een mondkapje droeg. Wat een ellende zeg als je brildragend bent. Maar goed, misschien scheelde het ook wel dat ik het nog niet gewend was.

Ova Haar Lief reisde door richting huis (in verband met zijn stage) en wij gingen met viertjes naar het Verzetsmuseum. Maar eerst lunchten we heerlijk bij Plancius waar ik een van de allerlekkerste clubsandwiches at die ik ooit gegeten heb. Om je vingers bij op te vreten! Het Verzetsmuseum is een mooi en interessant museum dat je af en toe behoorlijk aan het denken zet. Wat zou ik doen? Maar het is ook heel, heel veel lezen. Eigenlijk een beetje teveel wat maakte dat we op het laatst, jammer maar helaas, toch wel wat sneller door het museum liepen.

Het juniorgedeelte van het museum hebben we overigens helemaal gedaan en ook al zijn we dan geen echte junioren meer, dat vond ik zeer de moeite waard. Temeer omdat het interactief is en omdat je bij het deel ‘bevrijding’ ziet dat je echte mensen gevolgd hebt.

Tegen vijf uur verlieten we het museum en we besloten richting Centraal Station te wandelen, we gingen nog wat winkels in en weer uit en uiteindelijk waren we rond half acht weer bij de auto en ging het huiswaarts.

Ik heb werkelijk waar met volle teugen genoten van bijna vier hele dagen met mijn mooie gezin. Wat hebben ze er veel tijd en aandacht aan besteed en wat was het fijn zo met elkaar. En dat vond ik niet alleen: dat vonden Mr. T., Ova, Saar en Ova Haar Lief ook. Ik ben werkelijk waar een enorme bofbips!

Jemig, wat vliegt de tijd toch als je fun hebt. Vier weken vakantie had ik, en vandaag moet mag ik al weer aan het werk. En al heb ik de leukste baan die er is, ik vind het toch altijd weer balen. Want vakantie is zo gek nog niet.

We deden een boel leuke dingen. Daar heb ik al wat over geblogd. We vierden uiteraard de diploma-uitreiking van Ova, we trapten en hapten met mijn ouders, broer en zijn vrouw, we poetsten (als altijd) de keuken, we deden een week Mechelen en een week Ermelo, ik wandelde vele kilometers, we fietsten af en toe, we poetsten het huis en zo nog wat meer.

Ook ging ik nog met Ova op pad. Hulst was ons doel (we combineerden dit met het wegbrengen van Saar en een vakantievriendinnetje naar een ander vakantievriendje die in Zeeuws Vlaanderen woont. Ik vond Hulst eerlijk gezegd wat tegenvallen, voor een vestingstad had ik het ouder verwacht, maar we hebben ons er prima vermaakt.

De Sint Willibrordusbasiliek was imposant en ook van binnen een beauty. Ik vond de lage ramen echt heel bijzonder, kan me eerlijk gezegd niet herinneren dat ooit eerder gezien te hebben. De toren is natuurlijk heel modern nadat deze in de Tweede Wereldoorlog kapot geschoten was.

We deden een historische wandeling door Hulst en hebben ons prima vermaakt. Maar vooral het terrasje was natuurlijk echt top want het was Warm! Lekker een blond biertje, mensen kijken en goede gesprekken. Het hotel was prima en na een goede nachtrust liepen we nog een keer over de vestingwallen omdat we benieuwd waren naar hoe de wandelapp dat registreert. Nou, zo dus:

Vervolgens reden we naar het Verdronken land van Saeftinge waar we rondwandelden. Het was jammer dat het bezoekerscentrum niet open was, want volgens de info op de website had het gewoon open moeten zijn. Maar goed, het was prachtig weer en ook hier hebben we ons prima vermaakt en ruim 7 kilometer gewandeld. Heel bijzonder, zo’n natuurgebied onder de rook van Antwerpen. We sloten af met een lekkere lunch in Graauw waarna we Saar en haar vriendin weer ophaalden en huiswaarts reden.