Van half september tot en met half oktober zitten we een maand in de rotzooi en zullen we ‘uit moeten douchen’.

Want we gaan de badkamer verbouwen!!!! Eindelijk!!!!

Toen ik in  april 1996 bij Mr. T. kwam wonen was de badkamer een groot drama. Het eerste wat er daarom veranderd moest worden was de badkamer. In september 1996 werd er gesloopt en gebouwd.

En nu is het tijd voor iets nieuws. Het bad had er van mij sowieso nooit in gehoeven en douchen in bad is niet heel tof. Zeker niet als je een nieuwe heup hebt. De enige die fanatiek gebruik maakt van het bad is Saar.

En zo gaat het worden. Alles gaat er uit. Alles. Ook het plafond. Hoera eindelijk de witte plastic schrootjes weg!

Ik kijk enorm uit naar de warmtelamp. Met de chronische pijn in mijn lijf moet dat zalig zijn. Hoop ik.
Ik kijk niet uit naar het slopen en de rotzooi en zo en vier weken is best lang. Gelukkig kunnen we douchen bij mijn ouders en bij Ova. Bij Ova zullen jullie denken? Ja, bij Ova. Want ook die heeft snode plannen, maar daarover op een ander moment meer.

Het valt nog niet zo mee om een leuke afbeelding te vinden als je 12 jaar getrouwd bent. De meeste gaan natuurlijk over 12½ jaar getrouwd (wat wij op 15 oktober groots gaan vieren want mijn 50ste verjaardag immers viel behoorlijk in het water). Maar deze kan er wel mee door vond ik.

De meiden zijn allebei drie dagen op een groot festival hier in de buurt en mijn ouders komen niet lunchen vandaag. Dus we hebben het rijk alleen. Ik denk dat het, het is immers zaterdag, weer een poets- en wandeldag zal worden.

Voorts heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat Mr. T. mij vanavond mee uit eten neemt. Waar? Geen idee. Maar omdat ik die betrouwbare bron hoog heb zitten, heb ik het restaurant dat ik reserveerde om hem te verrassen maar geannuleerd. En nu maar hopen dat mijn betrouwbare bron ook echt betrouwbaar was.

Dronk ik vroeger nooit bier, ik heb een soort van liefde ontwikkeld voor speciaal bier. En dat weten de mensen inmiddels. 😉

Zo kwam het dus dat ik met mijn verjaardag een aantal flesjes met speciaal bier cadeau kreeg. Een daarvan was ‘Sweet Baby Jesus’ van Vet & Lazy. En nou, die was superlekker. De Kapittel van Watou was wat minder vond ik.

Samen met Ova en Mr. T. borrelden we wat en deden we twee potjes boerenbridge. Die ik uiteraard allebei won.

Het was maar goed dat ik van te voren een flinke wandeling had gemaakt. Want al die calorietjes …

En hoe fijn is dat: gewoon wandelen in je korte broek!


Het was een fijne zondag!

Drink jij ooit speciaalbier? En zo ja, wat is je favoriet? En boerenbridge: ken je dat?

Hoera, jarig! Pak ‘n stukje taart en vier met me mee!

Dit jaar gelukkig geen coronaverjaardag. Maar het feestje dat ik vier zal toch een wat meer gepland feestje zijn. Nodigde ik pré-corona mensen uit vanaf pak ‘m beet 14.30 uur en zagen we vervolgens wel tot hoe laat het feestje duurtje, nu doe ik het anders.

Want als een ding me duidelijk is geworden in de afgelopen twee jaar is dat kleine groepjes toch ook wel heel erg leuk zijn. Want dan heb je echt aandacht voor elkaar. ‘s Middags komen daarom mijn ouders en mijn schoonzussen en hun partners lunchen en ‘s avonds komen er een stuk of 14 vrienden (waaronder een paar mensen die ik eigenlijk nooit uitnodigde maar die ik er dit jaar graag bij wilde hebben. En ik heb ook mensen juist niet meer uitgenodigd, want ik dacht ‘dit is hét moment’ om bepaalde tradities te doorbreken 😉 😇).

Twee jaar geleden zouden we mijn 50ste verjaardag groots vieren (in de kroeg, met een dj en dansen en zo) maar dat ging uiteraard niet door. Daarbij stierf vandaag twee jaar en drie dagen geleden mijn schoonvader. Met hem deelde ik jarenlang mijn verjaardag en het zal dus ook altijd een beetje zijn dag blijven. En dat is natuurlijk meer dan prima. Toen het grote feest niet doorging wilden we dat inhalen in januari 2021. Maar ja, dat werd ‘m ook niet. Nu gaan we op 15 oktober 2022 een heel ander soort feest geven. Namelijk dat we 12½ jaar getrouwd zijn! Dus dat grote feest hebben we zeker nog in het verschiet, maar voor nu vier ik mijn verjaardag gewoon redelijk bescheiden.

… wordt vandaag 77 jaar!

Gefeliciteerd met je verjaardag lieve Kier! Love you lots and lots! ♥♥♥

Het is een iets vager streepje dan dat van Ova eergisteren, maar het is wel mijn vage streepje: een positieve zelftest dus en dat was te verwachten. Na Saar en Ova ben ik nu de pineut. Ik heb wat verkoudheidsklachten, een zere keel, wat hoofdpijn en af en toe wat koude rillingen dus ik hoop dat het daarbij blijft.

De zelftest van Mr. T. was negatief maar we zijn vanmiddag maar allebei naar de GGD gegaan voor een PCR-test. Op die uitslagen wachten we nu dus.

Het begon begin februari met Saar en misschien hadden we meteen moeten doen waar ik toen al een beetje over dacht, dan waren we er wellicht nu al vanaf geweest. Ook Mr. T. die nu misschien pas over een paar dagen positief gaat testen (of niet, dat kan natuurlijk ook nog).

Enfin: de meiden zijn stiekem ook wel blij want nu kunnen ze in ieder geval gaan carnavallen.

Het wordt dus een week thuiswerken en alleen even naar buiten voor een wandeling. En ja ik weet dat dat eigenlijk niet de bedoeling is, maar met het voorspelde boutweer de komende week kom je toch niemand tegen.

Ik heb met haar te doen, met Saar. Niet alleen zit ze al sinds woensdagmiddag op haar kamer, ze was ook nog eens best ziek: veel spierpijn, hoofdpijn, schorre keel en heel, heel moe. Heel, heel moe is ze nog steeds, de rest gaat sinds het eind van de middag beter gelukkig. Hopelijk blijft dat zo en verdwijnt de vermoeidheid ook snel.

Ook hier beneden is de sfeer anders dan anders. Ik mis Saar, ik vind het stom en raar en zou zo met haar ruilen als het kon. Soms vraag ik me ook heel erg af of het allemaal wel nodig is om het zo te doen met die isolatie. Zou het niet beter zijn als we het gewoon alle vier een keer krijgen? Of beschermt die booster ons dan toch zo goed dat wij het niet (gaan) krijgen? En natuurlijk moet je het ook gewoon niet willen krijgen want, ook al verloopt Omikron blijkbaar mild, het kan toch anders uitpakken.

Saar doet het hartstikke goed maar soms, als ik iets naar haar toebreng en even met haar klets dan lijkt ze soms bijna in huilen uit te barsten en pffft, is het egoïstisch om te hopen dat dat niet gebeurt? Want ik geloof niet dat het me dan nog lukt om afstand te houden. Ze geeft aan dat het niet meevalt en dat snap ik. Ze heeft maar een klein kamertje waar eigenlijk alleen een bed en een kast in staan. Dan is er nog een beetje ruimte waar ik een oude leunstoel neer heb gezet die normaal op onze slaapkamer staat. Dag in dag uit op je bed zitten en liggen is volgens mij bijna niet vol te houden. Verder vermaakt ze zich met haar smartphone en wat lezen. Donderdag en vrijdag was er digitaal onderwijs te volgen. En gelukkig belt ze veel met haar vriendinnen.

Voor Ova is het ook best lastig. Als je geboosterd bent en geen klachten hebt dan hoef je niet in quarantaine dus mag je in principe gewoon je dingen doen maar dat voelt best wel raar. En als je dan met wat vrienden afspreekt waarvan er een zegt dat je eigenlijk niet mag komen omdat zij niet geboosterd is dan geeft dat best wel wat stress en gedoe. Dat deze vriendin nu zelf in quarantaine zit omdat een huisgenoot positief getest is laat zien dat zo’n booster toch nog niet zo gek is. De rest vind het prima dat ze komt dus Ova en ik gun haar een fijne avond omdat ze sinds woensdag ook niet meer weg geweest.

Ova, Mr. T. en ik doen inmiddels een boel zelftesten. Gelukkig zijn die nog steeds negatief en ik hoop dat dat zo blijft!

Het is inmiddels niet meer de vraag of het gaat gebeuren, maar wanéér het gaar gebeuren. Gisteren deed Saar een positieve zelftest. Vanmiddag gaan we naar de GGD voor de test. Eigenlijk dacht ik, heeft het wel nut om dat te gaan doen, maar omdat ze niet geboosterd is en omdat ze onder de 18 is lijkt het niet onverstandig. Daarbij vind ik het ook een plicht om de regels van de overheid te volgen. En dat ongeacht hoe gaat gaat lopen met qr-codes en 2G of 3G of wat dan ook.

Mr. T., Ova en ik deden gisteren ook een zelftest en die was voor ons alledrie negatief. Eergisteren aten Ova, Saar en Mr. T. bij mijn ouders (ik had gewoon een ienieminie borreltje op anderhalve meter afstand 🍷) dus ik hoop dat dat geen gevolgen heeft. Gelukkig zijn mijn ouders ook geboosterd.

Saar zit nu boven op haar slaapkamer en ik vind dat echt zo niet leuk. Omdat wij geen klachten hebben, geboosterd en negatief getest hebben hoeven wij niet in quarantaine. Ova werkt voor de zekerheid de rest van de week thuis en ik heb alleen morgenochtend een afspraak die geheel coronaproof is te doen. Mr. T. is vanochtend gewoon naar zijn werk vertrokken. En mochten we wel klachten krijgen dan nemen we uiteraard onze verantwoordelijkheid.

Mijn gevoel zegt: gewoon allevier ons ding doen in huis (dus Saar ook beneden laten komen maar dan wel op afstand) en het maar gewoon laten gebeuren als het moet gebeuren maar ik denk toch niet dat dat verstandig is. We hebben nu een soort van afspraak dat als er nog een van ons positief mocht testen (afkloppen) terwijl Saar nog boven zit dat we dan waarschijnlijk gewoon de isolatie uitbreiden tot ons hele huis.

Saar zelf voelt zich niet goed is verre van fit dus hopen we dat ze vooral heel snel opknapt 🙏🍀.

Sinds het overlijden van de vader van Mr. T. hebben hij en zijn zussen afgesproken dat we de traditionele kerstdag voor hun familie zouden skippen. Het is uiteraard hartstikke gezellig om elkaar te zien, maar ongeveer 30 mensen te gast is niet bepaald een sinecure. IIn plaats daarvan hebben we afgesproken dat we in plaats daarvan rond de trouwdag van hun ouders een familiedag gaan houden. Die is eind mei, dus dan kan het meestal wel buiten en dat is toch heel wat relaxter.

Ova zou Tweede Kerstdag bij Haar Lief doorbrengen en Mr. T., Saar en ik hadden het plan om naar Zuid-Limburg te gaan. Daar een kekke high tea te gebruiken en dan een stuk door Zuid-Limburg te wandelen en/of rijden. Maar ja, toen kwam die lockdown, dus dat ging ‘m niet worden. 

We hebben ook niet echt meer moeite gedaan om iets anders te verzinnen want we zouden nu met z’n vijfjes lunchen. En Saar hadden we, oh kerstgevoel, een bezoekje aan de McDrive beloofd. 

Toen ik op 24 december dan ook las dat mijn geboortejaar in aanmerking kon komen voor de boosterprik en bleek dat ik die gewoon al op 26 december zou kunnen halen en dan ook nog gewoon hier op 5 kilometer, was dat wel heel erg tof. Ik maakte een afspraak voor mezelf en in een ander tabblad een afspraak voor Mr. T. en we konden allebei op 26 december terecht. Weliswaar met 1½ uur tussenbeide afspraken maar wel op Tweede Kerstdag.

Nou gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat we gewoon tegelijk gegaan zijn maar dat was geen enkel probleem. Het was er trouwens sowieso heel rustig, dus die prikken zaten er al binnen 5 minuten na binnenkomst in. 

We lieten een zak drop achter voor de mensen en vrijwilligers van de GGD en kunnen nu geboosterd en wel het nieuwe jaar in!

Ben jij gevaccineerd? Ga je de boosterprik halen of heb je hem wellicht al gehaald? 

Wat valt er te zeggen over de kerst dit jaar? En hoe voorkom ik dat ik in herhaling val? Want zo heel erg tof is het allemaal niet.

Aan de andere kant: we kunnen nog een heleboel dingen gewoon wel. En dat is iets om ondanks alles dankbaar voor te zijn.

We zullen kerst hier in huis op heel bescheiden schaal vieren, maar het zullen ongetwijfeld fijne en warme dagen zijn.

En ik gun iedereen fijne momenten deze kerst. Want het lijkt me dat we dat wel kunnen gebruiken. En ik gun mensen ook mildheid en een zacht hart.

Want het aller-, aller-, allermeeste gun ik ons een wat lievere wereld. Een wereld waarin we lief zijn voor elkaar. Waarin ‘ikke, ikke, ikke’ niet meer de norm zal zijn (is het ook niet, tenminste niet in mijn omgeving, maar waarom lijkt het daar dan wel op???) en waarin begrip voor, en luisteren naar, elkaar weer gewoon is.

Fijne dagen!

Dag lieve, onnozele, grappige en bijzondere Suske. Wat hebben we genoten van jouw (veel te weinig) jaren bij ons.

Je was gek op aandacht en een ongelooflijke knuffelkont, je liet alles toe en je vertelde soms hele verhalen. Soms was je best irritant (wie niet?) maar jouw aanhankelijkheid en prachtige koppie maakte dat dat allemaal niet uitmaakte. Je was echt onderdeel van ons gezin.

Dag vriendelijke vriend. Wat zullen wij jou enorm missen 💔

Lieve Suske, wat flik je ons nu? We maken ons grote zorgen om je.

Je bent altijd een heerlijke dikke je weet wel kater geweest en een zeer relaxte kat. Saar kan werkelijk alles met je doen: het deert je nooit iets en je bent ook echt heel gek op haar. Je bent een echte knuffelkat en zoekt graag ons gezelschap op.

Soms ook werden we behoorlijk gek van je. Je kon minutenlang miauwen en ‘klagen’ en je hebt periodes gehad dat je binnenplaste. Wiske en jij negeren elkaar voornamelijk, maar soms werd er flink gevochten. Verder ben je vooral ook veel te dik, dat weten we natuurlijk best wel, maar je leek er geen last van te hebben.

Maar dat binnenplassen werd toch wel een beetje te gek en daarom namen we jou en Wiske (want tja, wie was de dader?) mee naar de dierenarts. Jij werd, omdat je natuurlijk een dikkerd was als eerste onderzocht. De uitslag: suikerziekte.

We kochten een boel dieetvoer voor je (en voor Wiske want tja, die moet hierin mee) en na een tijdje ging het veel beter met je. Je ‘draafde’ zelfs weer dwars door de kamer heen en toen viel ons pas op dat dat miauwen eigenlijk wekenlang weg geweest was. Je ‘kletste’ weer honderduit.

Tot een paar dagen geleden. Je bent mager, suf en sloom. Voor zover we weten eet je niet meer. Drinken doe je nog wel. We maken ons grote zorgen. Zo meteen kan ik met je naar de dierenarts. Ik hoop dat hij iets voor je kan doen, maar of dat realistisch is …

Beste papa van Mrs. T.,

Een keer knipperen, ja het is echt waar
En het nieuwe jaar is weer bijna klaar

Het lijkt nog maar heel kort geleden
Dat ik Nederland verliet heel tevreden

2020 Sloten we af met een soort van opgetogenheid
C zou in 21 verdwijnen, helaas werd dat geen realiteit

En of dat nog niet stom genoeg was allemaal
Gingen ook de weergoden met ons aan de haal

De temperatuur was matig, het was vaak te koud
Nattigheid alom, wat deden we toch fout?

En zo bracht 2021 wel meer chagrijn
Groepen die elkaar belaagden met heel veel venijn

Op een gegeven moment liet de regering de teugels wat los
En was een groot deel van de beperkingen daarmee de klos

De wereld werd weer groter, er was wat meer contact
Er werd weer voorzichtig geknuffeld, dat had impact!

Maar helaas hebben we allemaal te vroeg gejuicht
En is er nu weer een soort van lockdown opgetuigd

Het is zo best lastig om optimistisch te blijven
En niet allemaal met elkaar te gaan kijven

Dus laten we maar hopen dat het na dit jaar
Min of meer gedaan is met corona: dat het is klaar

Sint weet best dat dat misschien helemaal niet realistisch is
Maar er moet iets gebeuren, anders blijft het mis

Al is de wereld nu voor veel mensen somber en klein
Met het gezin samen kunnen zijn dat is altijd fijn

Iedereen snakt naar een terugkeer naar het oude leven
Laten we hopen dat 2022 ons dat gaat geven

2021 Werd voor jullie een kalm jaar zonder verre reizen
Jullie vielen wat dat betreft niet in de prijzen

Wat jullie wel deden waren fijne binnenlandse trips
In een prachtige nieuwe camper voelen jullie je heuse VIPS

En iets wat jullie samen altijd met veel plezier doen
Is kilometers samen fietsen: zitten jullie al aan het miljoen?

Zo werkten jullie ook mee aan jullie dochters project
En werd de mijmerroute gecontroleerd met positief effect

De fietstocht is al door vele mensen gefietst heb ik gehoord
En dat is iets wat de burgemeester van M zeer bekoord.

Je vrouw vertelde ooit dat met jou fietsen gewoon heel erg fijn is
Want als je niet goed hoort is met niet praten onderweg weinig mis

Dus fietsen jullie samen door stad en land
Soms de een voorop, dan weer de ander, maar nooit hand in hand

Dat laatste lijkt deze oude man ook niet zo heel verstandig
Want als je dan valt, dan gaan jullie samen en da’s niet handig

Nog even over dat slechte horen, dat is soms echt wel irritant
Maar gelukkig kan er over gepraat worden, dat is heel relevant

En ook al gaat het dan in een gesprek nog niet altijd goed
We doen allemaal ons best, dat geeft toch moed!

Niet alleen met fietsen breng je je tijd door
Ook klussen doen voor Van B komt nog regelmatig voor

Maar wat ik toch echt heel verstandig vind
En neem dat maar aan van deze oude Sint

Is dat je daar toch een beetje het gas hebt losgelaten
Je bent geen 20 meer, dat heb je goed in de gaten

Dus zo kabbelde 2021 door en deden jullie je ding
Onbewust van het verschrikkelijke wat nog komen ging

Helaas immers bracht november nog groot verdriet
H. stierf plotseling, dat kon toch niet!

Met z’n viertjes stapten jullie vaak op de fiets
Verschrikkelijk dat dat nu weg is, dat is echt niets

Sint ziet aan jou dat dit verlies je echt bezighoudt
En dat te zien laat hem niet bepaald koud

Denk maar terug aan de fijne dingen die jullie samen deden
Dat stemt, ondanks het verdriet, vast wel tevreden

Goed beste papa van Mrs. T., ik nader het einde van dit gedicht
Maar kan niet afsluiten zonder dat ik de surprise toelicht

Jij bent echt de pannenkoekbakkampioen
Bakt vaak een stapel voor een heel garnizoen

Die stapel gaat bijna altijd helemaal op iedere keer weer
Mensen vinden het fijn als je ze bakt: keer op keer

Met suiker, appelmoes, stroop, slagroom of ijs
Heerlijke pannenkoeken met erop lekkere spijs

Op 22 november mochten we er weer van genieten
Dus Sint ging ook wat beslag in de pan aan het gieten

Maar ja, Sint kan niet koken, dat bleek al snel
Zijn baksels kwamen met elkaar in de knel

Dus in plaats van echte pannenkoeken moet je het doen
Met een stapel kartonnen exemplaren van deze oen

Ze zullen dus werkelijk nergens naar smaken ben ik bang
Daarbij, ze staan ook al best heel lang

Pak de surprise nu maar uit en veel plezier
En tot volgend jaar, dan zie ik je weer hier!

Lieve groet,
Sinterklaas

Die stapel pannenkoeken maakte ik dus voor mijn vader en afgelopen zondag beleefden we een heerlijk avondje.

In de stapel zaten de cadeautjes verstopt. Het maken van de surprise viel nog niet echt mee, ik hield er zelfs twee blaren aan over!

En wat maakten we verder nog?

Opa maakte een raket voor Ova zodat ze de hele wereld rond kan reizen.

Saar maakte voor oma een fornuis want ze vindt het supertof dat oma steeds vaker ‘buiten de grens’ kookt.

Opa maakte voor Saar een heerlijk nieuw ‘luchtje’.

Mr. T. maakte voor Ova Haar Lief een heuse kamer. Ova Haar Lief woont sinds kort op kamers in Tilburg.

Ova maakte voor haar vader een wandelstok want ouderdom komt toch echt met gebreken volgens Ova. En daar kan je maar beter goed op voorbereid zijn.

Ova Haar Lief tot slot maakte voor mij een schilderij van ‘The screaming eagles’.

Alle surprises gingen gepaard met toffe gedichten en uiteraard waren er nog een heleboel andere cadeautjes. Man, man, man wat houd ik van 5 december!

Tot slot nog een foto van een tekening van Saar. Deze maakte ze 7 jaar geleden. Het is de sint die samen met Piet aan het relaxen is in Spanje. Heerlijke tekening!

Hoe was jouw sinterklaas?

Vandaag 27 jaar geleden zoenden Mr. T. en ik voor het eerst. En vanaf dat moment waren we dan ook voor het eggie bij elkaar vonden we: verkering dus!

En ik hoop dat er nog minstens 27 jaar bij mogen komen!