Hoe bijzonder en hoe mooi. Voorafgaand aan de herdenking vroeg een WWII-veteraan (96 jaar oud) de baton van de dirigent van de 101ste Airborne Divisie Band en dirigeerde vervolgens de band met het spelen van The Stars and Stripes.
Dit soort spontane acties maken mijn werk nog mooier!
Ach lieve mensen wat was het leuk. En indrukwekkend. En belangrijk. En zo fantastisch om hierin een spilfunctie te hebben mogen vervullen.
Wat een heerlijke job heb ik toch!
Voor mijn werk ben ik weer druk bezig met de voorbereiding van de viering van de bevrijding in september. En er zijn zelfs al weer wat zaken gestart richting 2024 als we 80 jaar geleden bevrijd zijn.
Een van de grote gebeurtenissen hier is natuurlijk Operatie Market Garden 1944 waarover ik al meerdere keren blogde. De serie Band of Brothers keek ik een paar jaar geleden voor het eerst en onlangs luisterde ik alle afleveringen van Alle Geschiedenis Ooit waarin de tien afleveringen van de serie uitgebreid besproken werden (en nu wil ik de serie binnenkort dus weer gaan kijken want ik heb zoveel nieuwe info uit die podcast gehaald, maar dat geheel terzijde).
Het echte boek lag hier al een aantal jaar in de kast maar ik had het nog nooit gelezen. Daar moest maar ‘ns verandering in komen. Ook omdat er in september aanstaande een grote afvaardiging van de 101ste Airborne Divisie naar onze gemeente komt vond ik dat dit nu ‘ns echt het moment zou moeten worden om het boek te lezen.
Band of Brothers vertelt het persoonlijke verhaal van de soldaten van de bijzondere eenheid – Easy Company – die in de Tweede Wereldoorlog altijd en overal de gevaarlijkste opdrachten kreeg toebedeeld. Het authentieke verhaal is gebaseerd op urenlange interviews met de weinige overlevenden van Easy Company, aangevuld met brieven en dagboeknotities van de soldaten zelf.
Stephen E. Ambrose luisterde, noteerde en vergeleek alle verhalen met elkaar en schilderde uiteindelijk een haarscherp en aangrijpend beeld van het leven en de lotgevallen van deze Amerikaanse helden, in hun eigen woorden.
En tja, wat kan ik zeggen? Ik heb het boek met heel veel interesse gelezen. Het leest ook fijn en er worden een heleboel dingen goed uitgelegd. Het boek windt er ook geen doekjes omheen. Oorlog is vies en rauw en haalt het beste én het slechtste in de mensheid naar boven.
Wat heb ik een enorm respect voor deze jonge jongens die zoveel jaren geleden de keuze maakten om het leger in te gaan om in verre, verre landen te gaan vechten voor de vrijheid. En wat heb ik nog steeds een enorm respect voor de hedendaagse militairen.
Gefeliciteerd met jullie smaragden huwelijk papa en mama! Leve de liefde! ❤❤❤
Oh jongens, soms weet ik van voren niet meer dat ik van achteren leef zo druk en hectisch is het momenteel. Maar wat is het toch leuk en wat ben ik toch aan het bouwen. De komende dagen staan in het teken van 78 jaar Operatie Market Garden met drie herdenkingen, een concert, schoolbezoeken, een meet & greet met WWII-veteranen, nog een concert, parachutesprongen en nog veel meer.
En wat echt zo, zo leuk is dat er vanuit het Amerikaanse leger (101ste Airborne Divisie) steeds meer animo is om bij onze herdenkingen aanwezig zijn. Dit jaar zelfs met 150 soldaten waaronder dus die band. Die dan weer op 12 september een concert geeft en ook nog een op 16 september).
En mijn herdenking op 11 september staat bol van de kransenleggers, niet de minsten ook niet. Ambassades, Veteraneninstituut, Landmacht, Luchtmacht en zo. Maar vooral gewoon toch weer 18 WWII-veteranen. Het is zo leuk, en zo ingewikkeld af en toe. Het is manoeuvreren, masseren, en soms heel radicaal knopen doorhakken. Met de planners van het leger op pad en je daar dan weer over verbazen, maar hoe leuk en hoe mooi om dit te mogen doen. De vrijheid die ik krijg in dit werk is ongekend. En BBQ ‘en met Amerikanen hier bij mij thuis. Zo leuk en interessant. Andere culturen leren kennen, mijn Engels oefenen, I’m loving it!
En da is er weer een diner met gasten, een victorydinner, het defilé in Eindhoven en zoveel leuks meer (ik heb zelfs Bridge to Liberation in Arnhem afgezegd vanwege alle keuzes die er zijn) en daar ga ik gewoon ongegeneerd van genieten. Ik werk er tenslotte hard genoeg voor.
Het wordt geweldig en bijzonder en speciaal en zal een opmaat zijn naar 80 jaar vrijheid. En hier laat ik het even bij, want ik heb niet eens tijd om te bloggen en nauwelijks om bij jullie te komen lezen, maar dat komt wel weer. Heus. Beloofd. Nu ga ik eerst oogsten van wat ik allemaal gezaaid heb in de afgelopen jaren/maanden!
Onze laatste dag in Friesland zou een verregende dag worden volgens de voorspellingen. Wat zuidelijker zou het weer beterder zijn. Dus wij namen de auto richting het zuiden om in Hattem een klompenpad te gaan lopen.
We plakten een lusje oud centrum aan het klompenpad en waren blij dat we dat gedaan hadden want wow: wat een prachtige panden daar!
Uiteindelijk hielden we het ook in Hattem niet helemaal droog, maar het viel gelukkig reuze mee!
Oh, ik houd zo van klompenpaden! Al moet ik tegelijkertijd zeggen dat er ook wel heel veel verschil in ‘mooiheid’ van de paden zit. Tijdens onze vakantie in Epe liepen Mr. T. en ik welgeteld 6 klompenpaden!
En daarvan was het Thornspiccerpad werkelijk waar fantastisch mooi! 21 Kilometer maar liefst in een wee waarin Nederland zich in een hittegolf bevond. Maar wat een mooie en vooral ook gevarieerde route. Heerlijk! Met een geweldige pauze in Elburg (waar het wel heel erg druk was, jemig wat is dat toeristisch zeg).
De tweede route die we liepen, ook heel mooi en gevarieerd, was het ‘Horsthoekerspad‘. Prachtige bloeiende heide, ach wat was het genieten!
We liepen ook nog het Paddenpad, het Schaverensepad (met Ova, Haar Lief en Saar die twee nachtjes over waren) en op de weg naar huis (maar daarover volgt nog een los logje) het Grift en Graftenpad.
De eerste twee routes waren veruit het mooiste in variatie en afwisseling. Bij de andere paden waren er toch wel vaak heel lange rechte stukken. En als het echt zo heet is, dan is dat toch wel afzien.
Maar de allergrootste conclusie die we toch wel kunnen trekken is dat Nederland fabeltastisch mooi is!
En oh ja, dit zijn dus ‘slechts’ 5 klompenpaden, maar we deden iedere dag een flinke wandeling.
Zo liepen we op de avond van aankomst de gele en rode route op Landgoed Tongeren. Prachtig, prachtig, prachtig! En ook de bossen in de buurt van onze camping waren erg mooi. We verwonderden ons over de lage begroeiing in de bossen. Dat zie je bij ons helemaal niet, hier staan eigenlijk altijd varens. Uiteindelijk bleken het gewoon blauwe bosbessen te zijn, maar dat hadden we in eerste instantie niet echt door. Maar echt, hoe mooi!
In totaal heb ik uiteindelijk tijdens ons een weekje Epe maar liefst 117 kilometers gewandeld! Mr. T. heeft iets minder gelopen want ik ben twee keer alleen op pad geweest.