Vooropgesteld: Rutte had zich een heleboel ellende bespaard als hij eerlijk was geweest. Of als hij gewoon had gezegd dat er ook over poppetjes gesproken wordt in een formatie en dat dat vrij logisch is. Want alles draait toch ook de juiste mensen op de juiste plek? Dus wat er gebeurd is heeft hij grotendeels aan zichzelf en een tweetal klungelige verkenners te danken. Maar dat grotendeels staat er wat mij betreft niet voor niets op deze manier …
Want wat er nu toch weer allemaal gebeurt gaat mijn begrip ver te boven. Ik wilde er eigenlijk niet over bloggen, maar er niet over bloggen voelt niet oké. Dus ik ventileer hier toch maar even mijn persoonlijke mening over de ‘Omtzigt-toestand’. En daar mag je het mee eens zijn of oneens. Dat vind ik uiteraard helemaal prima. Maar zullen we hier laten zien dat we in ieder geval op een positief kritische manier met elkaar kunnen communiceren? En natuurlijk weten jij en ik heel goed dat wat hier staat er ongenuanceerd staat te staan, dus zonder dat ik het nog wat kan verduidelijken, zonder dat jij en ik er een gesprek over hebben. Terwijl ik dit typ denk ik tegelijk: wat ben ik mezelf nu toch aan het verontschuldigen voor mijn mening? Waarom dat dan weer?
Terug naar de aanleiding: het lijkt me niet meer dan heel logisch dat er tijdens een formatie ook over mensen gesproken wordt. Ik denk dat het onrealistisch is om te denken dat dat niet gebeurt. Het gaat altijd om poppetjes. Overal. In welk bedrijf of organisatie dan ook. En ook bij mij thuis en ik schat zo in ook bij jou thuis, ofbij de voetbalvereniging of het schoolplein. Laten we dus niet Roomser doen dan de paus. Alleen tja, de politiek, die moet alles keurig volgens het boekje doen dat wij momenteel aan het schrijven zijn. Een boekje waarin onrealistische eisen en verwachtingen staan. Want politici zijn bij uitstek matennaaiers, die -eenmaal op het pluche- alleen nog aan zichzelf denken, die kinderbloed drinken en aan orgies doen. En Den Haag is het aan ons verplicht om altijd eerlijk te zijn. Want hunnie zijn er voor mij persoonlijk. Echt: hoe naïef kun je zijn. Dat kan niet. Het kan gewoon niet. Het is niet in het landsbelang als men altijd eerlijk is. En wederom: ben jij altijd eerlijk? Ja zeg je dan, maar ik doe niemand kwaad met mijn jokje. Oh ja, is dat zo? Op jouw (of mijn) bescheiden schaal brengen wij net zoveel of net zo weinig schade aan. Jemig, wat ben ik toch aan het zwalken in dit epistel.
Volgens mij is het volstrekt logisch dat bij de bespreking van coalitiepartners de stabiliteit van het CDA wordt besproken (want daar schort het wel een beetje aan nietwaar?). Het lijkt me ook logisch dat Omtzigt dan ter sprake komt. Ook andere politici zijn bij naam genoemd en dat is toch niet gek: persoonlijke verhoudingen zijn immers ook belangrijk zijn.
Het is zo krom dat de Tweede Kamer eist dat verslagen van vertrouwelijke gesprekken openbaar gemaakt worden. Transparantie oké maar normaliter pas nadat de formatie afgerond is (en dan ook niet letterlijk). Niet tussentijds en niet afgedwongen. Je bereikt niets als je niet in vertrouwen met elkaar kunt praten. Nogmaals: we moeten niet alles willen weten. Wat heeft dat toch voor doel? Waarom?
De heksenjacht die zich afspeelde vind ik buiten proportie. Ik snap gewoon niet dat politici zo met elkaar omgaan. Dit moeten we niet willen. Natuurlijk mag het debat hard tegen hard gaan, maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat mensen zo verschrikkelijk beschadigd worden? En de politici die het hardste roepen hebben vaak tot nu toe weinig of niets gepresteerd. Of die zullen Rutte wellicht pas echt beginnen te begrijpen als ze in zijn schoenen komen te staan. Altijd balanceren, altijd jezelf verdedigen terwijl je vaak niet het achterste van je tong kan en mag laten zien. Oh de vrijheid die oppositie voeren geeft! Als jij als werknemer bijvoorbeeld wordt ontslagen kun jij moord en brand schreeuwen en daarmee de sympathie winnen. Het bedrijf waar je werkt zal nooit vertellen waarom de dingen gegaan zijn zoals ze gegaan zijn. Tenminste, als het een goed bedrijf is. Had ik al gezegd dat we niet alles moeten willen weten? Dat niet moeten eisen?
Heeft dit gedrag te maken met de continu duwende en trekkende media, met ‘eisen stellende burgers die overal verstand van hebben’, met alles wat klakkeloos op social media wordt gegooid én geloofd, met steeds sneller leven, steeds sneller meningen geven, altijd maar de eerste willen zijn, met het ‘ik weet het niet’ niet als antwoord accepteren, met de ratrace die ons leven aan het worden is? Ik weet het niet, ik weet het niet, maar ik vind het zorgwekkend.
Als de oppositie het heeft over de ‘Rutte-doctrine’ wat is daar dan van waar? Dát vraag ik me af? Is het echt zo of is het afgunst? Komt het omdat Rutte toch dingen voor elkaar krijgt? Als Wilders het heeft over een ‘verziekte cultuur’, hoe komt dat dan? En hoeveel heeft Wilders zelf aan die verziekte cultuur bijgedragen? En hoe kan het toch zijn dat Rutte zich af en toe laat verleiden om zich tot het niveau van Wilders te verlagen? Zijn de heren en dames politici niet allemaal schuldig aan de huidige situatie? Door populistisch gedoe, door niet meer echt ergens voor te staan? Kaag ruikt haar kans geloof ik, en ik ben ervan overtuigd dat ze die ten volste zal gaan benutten: ze speelt het spel handig. Maar ik vind politiek geen spel! Het moet om inhoud gaan, om ons land.
In geval van heel belangrijke zaken (zoals de formatie) moet alles ook in vertrouwen besproken kunnen worden. En moet men de garantie hebben dat het ook geheim blijft zodat mensen vrijuit kunnen spreken. Een van de hot items van D66 is een gekozen burgemeester (haha, hier blogde ik er al een keer over en gaf ik aan dat ik er nog wel een keer op terug zou komen. Nou dat doe ik nu dan maar even al is het opnieuw heel erg summier). Wat mij betreft het slechtste idee ever. Geen hond die dan nog zal solliciteren, want dat je solliciteert wil je niet op straat hebben liggen omdat het om je toekomst gaat. En wat als je het niet wordt … dan weet iedereen dat. Maar dat terzijde. Wat ik wil zeggen: sommige dingen moeten wij (het plebs zo je wilt) gewoon niet willen weten. Maar ik geloof dat ik dat al een paar keer eerder heb gezegd hierboven. ;-)
Voordat je nu zegt ‘nou Mrs. T., wat een volgzaam typje ben je toch’ dat is niet zo. Ik heb verstand en ik gebruik het. Op mijn bescheiden schaal. Of ik blog erover (al weet ik ook heus wel dat dat weinig zin heeft). Zoals hier, hier, hier, hier en hier.
Maar goed, ik houd er maar weer ‘ns mee op. Ben blij dat ik even teenentander van me afgeschreven heb.
Enne: ik sta gelukkig niet alleen → klikkerdeklik! Een stukje daaruit: Transparantie zorgt niet voor méér vertrouwen maar juist voor minder. Vertrouwen betekent: iemand vrijuit laten handelen, onbespied, en erop rekenen dat hij het juiste doet. In een cultuur van maximale transparantie is het vertrouwen minimaal.
